Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

Βιβλιοθήκη, Πάσχα 2008

Συνέβη και αυτό...Καινούριο πόστο στη δουλειά, ευτυχώς πολύ καλύτερο...Νομίζω πως δεν το περίμενα. Από την υπόγα και τους κάφρους δικηγόρους, βρέθηκα στη βιβλιοθήκη του Εφετείου να εξυπηρετώ δικαστές! Εχω επιτέλους δικό μου γραφείο, με σύνδεση στο ιντερνετ παρακαλώ! Δεν έχω κανέναν πάνω απο το κεφάλι μου καθώς είμαι η μοναδική υπάλληλος της βιβλιοθήκης, ενώ ο φόρτος εργασίας είναι ελάχιστος σε σχέση με το αρχείο που ήμουν. Στην αρχή δεν την πολυπάλευα καθώς είχα συνηθίσει τον κόσμο και τις πλάκες των συναδέλφων και ξαφνικά βρέθηκα μόνη με τον υπολογιστή. Καθημερινά βέβαια έρχονται οι δικαστές και διαβάζουν αλλά και πάλι πως να μιλήσεις σε μια βιβλιοθήκη? Απο εκεί που δε με ήξερε κανείς, και ας ήμουν 9 μήνες στην υπηρεσία, τώρα όλοι οι πορϊστάμενοι και ορισμένοι δικαστές με ξέρουν με το μικρό μου όνομα. Σήμερα Μ. Τετάρτη, ώρα 10.08' και μου ζήτησαν μόνο να βγάλω κάτι φωτοτυπίες.. κατά τ' άλλα ερημιά στο διάδρομο. Αύριο θα λείψω κ εγώ απο τη δουλειά και θα φύγω το πρωί για το χωριό.
Δεν ξέρω πως θα είναι το Πάσχα αυτό. Εχω αρχίσει εδώ και καιρό να μην αντέχω τις γκρίνιες των παπούδων αλλά θα πάω χωριό γιατί τέτοιες μέρες δεν είναι ωραίο να μένει κανείς μόνος. Ο πατέρας μου βέβαια έχει διαφορετική γνώμη και μην αντέχοντάς τους κ εκείνος μάλλον θα μείνει πίσω μαζί με τη μητέρα μου. Οπότε αυτός που θα μείνει μόνος το Πάσχα θα είμαι εγω! θα πάρω κανένα βιβλίο να διαβάσω για να μην τους ακούω...
Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να κοινωνήσω φέτος και αυτό με στεναχωρεί λίγο. Το Πάσχα θέλω να πηγαίνω στην εκκλησία και ιδιαίτερα στο χωριό, η αίσθηση είνια διαφορετική, σε σχέση με την πόλη. Μόνο που δεν ακολουθεί κανείς και θα πρέπει να πηγαίνω μόνη μου μέσα στη νύχτα στα βουνά και στα λαγκάδια...και μόνο η σκέψη με τρομάζει. Δευτέρα του Πάσχα θα είμαι πίσω πάλι και την Τρίτη δουλειά κανονικά.
Τα έχω κάνει θάλασσα. Μία χρονιά ολόκληρη στο μεταπτυχιακό φέτος και δεν μπόρεσα να τελειώσω δύο εργασίες, τις οποίες πρέπει πάσει θυσία να παραδώσω μέχρι τις 20 Ιουνίου. Απο την άλλη, στα ιαπωνικά έχω μείνει πολύ πίσω πλέον...Μου φαίνεται πως δε μπορώ να καταφέρω τίποτα. Πως με μαθηματική ακρίβεια θα αποτύχω, μη σου πω ότι ήδη έχω αποτύχει στα μαθήματά μου. Ποιός, εγώ! Που έδινα μεγάλη σημασία και γούσταρα να διαβάζω και να μαθαίνω. Τώρα κάνοντας και τα απογεύματα τη δουλειά της δακτυλογράφου, δεν έχω καθόλου χρόνο. Και δυστυχώς η φετινή ακαδημαϊκή χρονιά έχει περάσει και εγώ δεν έκανα τίποτα. Πρέπει όμως κάτι να κάνω.....