Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΜΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ!

Eπιτέλους η ελληνική κοινωνία απαλλάχθηκε απο εμένα ...εμένα τον εργαζόμενο stage...Όμως εγώ αισθάνομαι μίσος, πλημμυρίζει ολόκληρη την ύπραξη μου, το αίμα, τις φλέβες μου...δε με νοιάζει που με πετάει στο δρόμο, αυτό το ήξερα από την αρχή, με τρελαίνει που μου κόβει τη μοριόδοτηση- το λόγο για τον οποίο εργάζομαι τα τελευταία 3 χρόνια. Τους σιχαίνομαι! Σας σιχαίνομαι, εσάς "νοικοκυραίους" με το ηλίθιο 8ωρο σας και τα ηλίθια κουστούμια σας. Εσας που τολμάται να κρίνεται τα προσόντα μου, που αμφισβητείται τον κόπο μου και την εργασία μου στο ελληνικό μπουρδέλο που θέλει να λέγεται δημόσιο, που εργάστηκα για το τίποτα τόσα χρόνια. Και για ποιό λόγο? Από μίσος και μόνο διότι ούτε μια φορά δεν επισκεφτήκατε την υπηρεσία που δουλεύω να δείτε τι συμβαίνει, ποιός δουλεύει και ποιός όχι αλλά κρύβεστε πίσω από τις δήθεν ρουσφετολογικές προσλήψεις! Και τι σημαίνει αυτό ότι με αναιρείς, αναιρείς ότι έχω κάνει αυτά τα χρόνια? Χωρίς ένσημα, χωρίς δώρο Xριστουγένων, Πάσχα, διακοπών, χωρίς αναρρωτικές? είχα μόνο τη μοριοδότηση και αυτή μου την σταματάς? ΓΙΑΤΙ? Στο όνομα της "δικαιοσύνης" και της "ισονομίας"? Και τι ξέρεις εσύ από αυτά? Σας σιχαίνομαι, σας μισώ, όλους εσάς που δημιουργήσατε, που επικορτήσατε, που συμφωνήσατε και τώρα ανέχεστε την καταστροφή μας...είστε για μένα τελειωμένοι, όλοι σας...μίζερα ανθρωπάκια κολλημένα στην ελληνική νοοτροπία του κομματικού κράτους..Μου έδωσαν ψίχουλα και τώρα μου τα παίρνετε και αυτά! Σας αφήνω λοιπόν στη δική σας Ελλάδα, σας φτύνω και γίνομαι πλήθος, γίνομαι πορεία ανθρώπων που όλοι μαζί ενώνουν τις φωνές τους [και τις ροχάλες τους]. Θα τα πούμε στους δρόμους, εάν τολμήσετε φυσικά να με αντικρίσετε διότι κρύβεστε πίσω απο τα ντουβάρια και τα μπαλκόνια σας με τις ζαρντινιέρες ...Στα μούτρα σας, νοσηρά, μνισίκακα ανθρωπάκια......