Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Άσπρο ή Μαύρο?

Τίποτα απο τα δύο. Πες μου πως είναι δυνατόν η ζωή να είναι μαύρο ή άσπρο? Αυτό μου θυμίζει τον εαυτό μου πρίν 10 χρόνια περίπου, όταν ήμουν έφηβη...έτσι ήμουν απόλυτη και στον κόσμο μου, αυτό που πίστευα ήταν το σωστό, το μόνο σωστό για την ακρίβεια και όλοι οι άλλοι ήταν λάθος. Εννοείται βέβαια πως δεν άλλαζα γνώμη με τίποτα και ας ήξερα μέσα μου πως είχα άδικο (πολύ βαθιά μέσα μου). Βλέπεις, ήμουν υπερβολικά ΕΓΩΙΣΤΡΙΑ για να παρδεχτώ το λάθος μου και είχα ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ κάτι που έφτανε στα όρια της βλακείας. Ευτυχώς τώρα έχω αλλάξει. Διότι ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, μεγαλώνεις - εξελλίσεσαι-αλλάζεις, βιώνεις καταστάσεις που απο μόνες τους σε αλλάζουν.
Κάποιος με ρώτησε, "δηλαδή δε ξέρεις τι θέλεις απο τη ζωή σου"?
ΟΧΙ ΔΕ ΞΕΡΩ και μακάρι να μη μάθω ποτέ ΝΑΙ μακάρι να μη μάθω ΠΟΤΕ. Διότι πλέον για μένα θα σταματούσε η αναζήτηση στη ζωή μου. Η αναζήτηση εμπειρών που καλές ή κακές, σίγουρα κάτι θα έχουν να μου προσφέρουν. Ο άνθρωπος που δε ψάχνεται γαιτί νομίζει ότι έχει βρεί αυτό που υποτίθεται ότι θέλει είναι ένας άνθρωπος κολλημένος και στάσιμος.
Με ρωτήσανε και κάτι άλλο "δηλαδή δε ξέρεις αν αγαπάς κάποιον ή όχι"?
Σύμφωνα λοιπόν με τη λογική του άσπρου-μαύρου, εαν δεν αγαπώ κάποιον τότε θα πρέπει να τον μισώ. Ε ΟΧΙ συναντώ ανθρώπους καθημερινά που δε μου λένε τίποτα- τίποτα απολύτως και δεν αισθάνομαι τίποτα όταντους βλέπω, μου είναι αδιάφοροι. Η αδιαφορία τι χρώμα έχει λοιπόν?
Οι φιλοσοφίες των άλλων δε με ενδιέφεραν ποτέ- έφτιαχνα πάντα τη δική μου. Δεν έβαλα ποτέ ταμπέλες στον εαυτό μου, πόσο μάλλον τώρα που απλά τον αφήνω να με πάει, σταμάτησα να τον πηγαίνω εγώ συνεχώς κάπου. Έχω δική μου φιλοσοφία για τη ζώη τι χρώμα να της βάλω? Εγώ λέω να πετάξω όλα τα χρώματα μαζί και ότι βγει. Ξέρεις φίλε μου το άσπρο και το μαύρο δεν είναι καν χρώματα! Είναι όλα τα χρώματα μαζί!