Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Art-Athina 2009, Αχιλλέας Χρηστίδης, Γκαλερι Σκουφά






Εκτός από την Art-Athina του Τριανταφυλλόπουλου, υπάρχει και η δική μου..εννοώντας βέβαια τις δικές μου εντυπώσεις, όσα κράτησα από την επίσκεψή μου εκεί..Γκαλερί Σκουφά, Αχιλλέας Χριστίδης, ένα καρτ ποσταλ που σύντομα θα το κάνω καδράκι..Για μας που δεν έχουμε την "οικονομική επιφάνεια" για να αγοράσουμε έργα τέχνης βολευόμαστε κι έτσι..Δε ξέρω γιατί βρίσκω τόσο αηδιαστικό το θέαμα των νεόπλουτων που αγοράζουν έργα τέχνης για να "φαίνονται" οι ίδιοι ενώ στην πραγματικότητα είναι μπουρτζόβλαχοι και δε ξέρουν τι τους γίνεται.Τελοσπάντων, αυτή είναι η ψευτογκλαμουρία της τέχνης, δε θα σταθώ σ' αυτό καθώς η ομορφιά της ξεπερνά όλα τα υπόλοιπα.

Κατ'αρχιν συγγνώμη στον καλλιτέχνη που "στούμπωξα" έτσι τους πίνακές του τον έναν πάνω στον άλλον, ελπίζω να μη χάνουν πολύ απο τη δυναμική τους...Έργα χωρίς τίτλο αλλά με τη θεματολογία να τα λέει όλα από μόνη της...

Ο άνθρωπος μόνος. Ο άνθρωπος βυθισμένος στη σκέψη...Μόνος ...Σε τέσσερις τοίχους, στη φύση, πάντα μόνος...

Κάποτε στο σχολείο ένας καθηγητής μας έλεγε πως γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι..Πάντα θα είμαστε μόνοι, τι και αν έχουμε παιδιά, συζήγους, γονείς πάντα μόνοι θα είμαστε...Η αλήθεια αυτής της σκέψης, με είχε τρομάξει τότε και ας ήξερα πως είναι η μοναδική αλήθεια...Πάντα το ήξερα..

Θεωρούσα αδυναμία το ότι δε μπορώ να μείνω μόνη μου, ότι φοβάμαι τη μοναξιά. Η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν την αντέχει γι' αυτό και κάνουμε φιλίες, σχέσεις, οικογένεια και πάει λέγοντας..

Το φορτίο της ζωής το μοιράζεσαι ευκολότερα παρέα με κάποιον άλλον άνθρωπο...ποτέ μόνος...