Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

The illusion Fades Flowers for the Dead

DEAD AGAIN.

Απο που ν' αρχίσω και πάλι δε ξέρω..Ένα πράγμα κατάλαβα : Τριγύρω μου άνθρωποι σκληροί, εγωιστές. Πόσο διαφέρω από αυτούς! Πάντα θα ζητούν περισσότερα απ' όσα έχουν. Τετράγωνη λογική σε όλα. Κι εγώ ? Εδώ. Μόνη όπως πάντα...και προσπαθώ να καταλάβω πως έκανα πάλι λάθος..αλήθεια πως? ίσως να είμαι εγώ αυτή που έχει το πρόβλημα, αυτή που ακόμα δε τα έχει βρει με τον εαυτό της...ίσως να μη θέλω να συμφιλιωθώ με τον ευατό μου ποτέ..να αλλάξω, να βελτιωθώ, να γίνω κάτι άλλο? Κάτι που υποτίθεται πως κρύβω μέσα μου, κάτι που θέλω? Και αν δε το θέλω? Να γίνω σαν κι αυτούς που μου προκαλούνε εμετό? Να γίνω κι εγώ σκληρή? Εγωίστρια? Που βάζει πάνω απ' όλα τον εαυτό της? Πάντα ήθελα να προχωράω...όχι όμως όπως οι υπόλοιποι...να προχωράω ήθελα και να κοιτάω τον ουρανό...να χαμογελάω...να πίνω μπύρες ίσως και να ακούω μουσική...να έχω μια παρέα, κάποιον που να με καταλαβαίνιει..ανώριμος ο συνειρμός με τις μπύρες....δεν είναι μόνο οι μπύρες..είναι πως έπαιξα και έχασα.. για μια ακόμη φορά..πως μα πως μπόρεσα κι επέμεινα σε κάτι που είχε πεθάνει? έτσι ακριβώς νεκρή είναι η καρδιά τους και τα συναισθήματά τους...Δε τους θέλω, τους σιχάθηκα...και τώρα πρέπει να προχωρήσω πάλι... ξάνα...λες να βρώ κάποιον σαν εμένα? μπα.. δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες..ε με 10 ευρώ στο πορτοφόλι πίνεις 2 μπύρες τουλάχιστον. Και μετά? Μετά? Δε ξέρω...Για πρώτη φορά στη ζωή μου αισθάνθηκα πως αν πέθαινα εδώ και τώρα θα ήμουν εντάξει, δε θα μ' ένοιαζε..περίεργη αίσθηση..Αισθάνεσαι ελύθερος? Μπα.. μεγάλη λέξη αυτή..σίγουρα όμως δε φοβάσαι...Άλλο πράγμα φοβάμαι...Το πως θα συνεχίσω ..πως θα σηκωθώ και πως θα προχωρήσω..Δε θέλω λόγια παρηγοριάς ..Δε ξέρω τι θέλω..Α! μια μπύρα παρακαλώ!