Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009
Τρίτη 24 Μαρτίου 2009
Απογοήτευση
Απογοήτευση...
Και ξαφνικά μένεις μόνος..και αναρωτιέσαι πως έγινε πάλι αυτό? και φταις εσύ που δε σηκώνεσαι να φύγεις και να κλείσεις την πόρτα πίσω για πάντα ή τουλάχιστον να βρεις έναν τρόπο να το κάνεις, ή να σχεδιάσεις με κάθε λεπτομέρεια και να κάνεις υπομονή για τη μεγάλη έξοδο! Πως είναι όταν προσπαθείς να βοηθήσεις, να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς και πάντα να υπάρχει κάποιος που το κάνει καλύτερα απο σενα και μάλιστα πιο γήγορα? Πως είναι όταν μέσα στο πλήθος είσαι το τίποτα? Ποιος θα το πρόσεχε αν ξαφνικά χανόσουν απο προσώπου γης? Ένα βλέμμα στιγμιαίας λύπης και συμπάθειας και μετά τίποτα..Πως είναι όταν μιλάς και κανείς δε σ' ακούει, όταν ήδη έχει βγάλει το συμπέρασμα πριν σ' ακούσει? Πως είναι όταν δε μπορείς να πεις "ε και?" όταν δε μπορείς ν' αντέξεις τις επιλογές σου?
Και ξαφνικά βρίσκεσαι μόνος. Δεν έχει νόημα να μιλάς, ποιός μπορεί να σε καταλάβει εξάλλου? Πρέπει να κάνεις υπομονή για "να κάνεις τη δουλειά σου", να μη διαμαρτύρεσαι, να μην αντιδράς, να μην αντιμιλάς διότι θα σ' έχουν στο μάτι..ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, Δ-Ε-Ν Μ-Π-Ο-Ρ-Ω!! Δεν μπορώ να ζήσω σε έναν κόσμο ηλιθίων και εγωιστών παρτάκηδων καταφερτζήδων...ΑΡΝΟΥΜΑΙ. Τους σιχάθηκα και μόνο που τους ακούω και τους βλέπω αισθάνομαι οίκτο για τον εαυτό μου που προσπαθεί να συνυπάρξει με αυτούς...
Μια φορά θα την ανοίξω την πόρτα..και μετά χάθηκα!
Και ξαφνικά μένεις μόνος..και αναρωτιέσαι πως έγινε πάλι αυτό? και φταις εσύ που δε σηκώνεσαι να φύγεις και να κλείσεις την πόρτα πίσω για πάντα ή τουλάχιστον να βρεις έναν τρόπο να το κάνεις, ή να σχεδιάσεις με κάθε λεπτομέρεια και να κάνεις υπομονή για τη μεγάλη έξοδο! Πως είναι όταν προσπαθείς να βοηθήσεις, να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς και πάντα να υπάρχει κάποιος που το κάνει καλύτερα απο σενα και μάλιστα πιο γήγορα? Πως είναι όταν μέσα στο πλήθος είσαι το τίποτα? Ποιος θα το πρόσεχε αν ξαφνικά χανόσουν απο προσώπου γης? Ένα βλέμμα στιγμιαίας λύπης και συμπάθειας και μετά τίποτα..Πως είναι όταν μιλάς και κανείς δε σ' ακούει, όταν ήδη έχει βγάλει το συμπέρασμα πριν σ' ακούσει? Πως είναι όταν δε μπορείς να πεις "ε και?" όταν δε μπορείς ν' αντέξεις τις επιλογές σου?
Και ξαφνικά βρίσκεσαι μόνος. Δεν έχει νόημα να μιλάς, ποιός μπορεί να σε καταλάβει εξάλλου? Πρέπει να κάνεις υπομονή για "να κάνεις τη δουλειά σου", να μη διαμαρτύρεσαι, να μην αντιδράς, να μην αντιμιλάς διότι θα σ' έχουν στο μάτι..ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, Δ-Ε-Ν Μ-Π-Ο-Ρ-Ω!! Δεν μπορώ να ζήσω σε έναν κόσμο ηλιθίων και εγωιστών παρτάκηδων καταφερτζήδων...ΑΡΝΟΥΜΑΙ. Τους σιχάθηκα και μόνο που τους ακούω και τους βλέπω αισθάνομαι οίκτο για τον εαυτό μου που προσπαθεί να συνυπάρξει με αυτούς...
Μια φορά θα την ανοίξω την πόρτα..και μετά χάθηκα!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)