Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

2 μήνες μετά...

Πέρασαν 2 μήνες....Μέσα μου το ήξερα...Στο τέλος θα πιστέψω ότι μπορώ να προβλέψω το μέλλον μου, οι προβλέψεις μου όμως, είναι συνήθως δυσοίωνες οπότε...Το ήξερα ότι στο τέλος θα απογοητευτώ...από τον εαυτό μου και πότ ους άλλους. όσο και να θέλω να σπρώξω τον εαυτό μου να πάρει δύναμη και να σηκωθεί πάλι, είναι δύσκολο...Ίσως εγώ πλέον να μη το θέλω άλλο..Ίσως όχι ίσως, σίγουρα, θέλω να ξεκουραστώ, να ηρεμήσω, ν αδειάσω το μυαλό μου, να περπατήσω αμέριμνα χωρίς να σκέφτομαι τίποτε που αν με αγχώνει...Και γυρνάς πάλι στα ίδια και κάνεις ένα βήμα πίσω και βλέπεις πάλι απέναντί σου όλα όσα σε φοβίζουν....Εδώ μπορείς να βρείς τη δύναμη, εαν σκεφτείς τι πέτυχες τόσο καιρό, να κοιτάξεις μέσα σου και να δεις ότι αυτός ο άλλους σου εαυτός ο δυναμικός, ο αεικίνητος, ο δραστήριος, ο τρομερός και φοβερος ευατός σου υπάρχει! Εάν κοιτάξεις μέσα σου θα το βρείς και θα πάρεις δύναμη να συνεχίσεις. Αυτή τη στιγμή όμως θέλω να ηρεμήσω. Λυπάμαι που δε μπόρεσα να κάνω το βήμα το παραπάνω....Αυτή τη φορά όμως, η αίσθηση είναι διαφορετική..Αυτή τη φορά μπορούσα ναι μπορούσα να τα καταφέρω και μάλιστα πολύ καλύτερα από ορισμένους....Ξέμεινα όμως...φοβήθηκα.Κατάφερα όμως πολλά και ας μην είχα την ανατπόκριση που θα ήθελα. Απέδειξα όμως ότι μπορώ ναι μπορώ ....Και ότα ξεπεράσω και αυτές τις μικρές σκιούλες του φόβου, τότε δε θα είμαι εγώ, αλλά ένασ άνθρωπος άλλος...ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ.