Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 11

-"Το Σάββατο πήγα σε πάρτυ και πέρασα πολύ ωραία. Μόνο που ένιωθα μια μικρή θλίψη κατά τη διάρκεια και αφού αυτό τελείωσε. Ένιωθα ότι γερνάω!Αυτό το πάρτυ σηματοδοτούσε ουσιαστικά το τέλος μιας εποχής.. το τέλος της ανεμελιάς και των φοιτητικών χρόνων..απο εδώ και πέρα η υπόλοιπη ζωή θα είναι σκατά.."
-"Μα δε μπορείς να ξέρεις πως θα έρθουν τα πράγματα στο μέλλον...Πώς φατάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια, 34 ετών?"
-"......Φαντάζομαι θα έχω αποτύχει τις διαπροσωπικές μου σχέσεις και θα είμαι πιο γερασμένη...δε ξέρω, δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου μετά τα 30 που είναι μια ηλικία καμπή.Τότε, παίρνεις όλες τις ευθύνες και περιμένεις να παντρευτείς, να φύγεις απο τη μια σκλαβιά του σπιτιού των γονιών, στην άλλη του συζύγου..Διαφορετικά, αν δεν έχεις σταθερή σχέση, θα σε πρήζουν όλοι να αποκτήσεις και να παντευτείς και γενικά το κοινωνικό σου περιβάλλον είναι πολύ στανταρ οπότε αν δεν έχεις μόνιμη σχέση πέφτεις στη λούμπα".
-"Αν θες πέφτεις στη λούμπα! Δε ζούνε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Είναι θέμα επιλογών. Ποιός λέει ότι μέχρι τα 30 πρέπει να έχεις παντρευτεί, να έχεις κάνει 2 παιδιά, το ένα αγόρι και το άλλο κορίτσι με 2 χρόνια διαφορά !? Από κάπου τα έχεις ακούσει αυτά, λέγε από που!"
-" Ε να έχω μια ξαδέρφη ανύπαντρη και μια ζωή άκουγα : Η Μήνα πήγε 30 και δεν έχει παντρευτεί ακόμα, δεν πήγε καλά το προξενιό, να 35άρησε, να 40ρησε πάει τώρα!"
-"Οι γονείς, σα γονείς έχουν άγχος για σένα, μην ενστερνίζεσαι εσύ όμως αυτό το άγχος, δεν είναι δικό σου".

5 σχόλια:

ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ είπε...

H απάντηση βρίσκεται στην προηγούμενη ανάρτησή σου σχετικά με το τι πρέπει να αλλάξεις.Αν βρεεις το τι τότε στα 30 σου θα είσαι εντελώς σίγουρη με το τι κάνεις

Artistz είπε...

Τι μου θύμισες ρε κούκλα..

Πριν 2 χρονια(.οσο αντιλαμβανομαι πως περνανε τα χρόνια,άλλο τοσο τρελαινομαι και θελω κάθε λεπτό της ζωης μου να έχει νοημα),πριν 2χρόναι λοιπόν εφευγα απο τη Καστορια που ημουνα σα φοιτητής..ακριβως τετοιες σκέψεις εκανα οπως και εσυ(..να μη σου πω οτι το τράβαγα περισσοτερο εγω και σκεφτόμουνα οτι απαισιοδοξο μπορείς να φανταστείς...)

Δεν ειναι μονο αυτά που αφηνεις πίσω σου, ειναι οι χιλιάδες εικόνες που μπήκαν μέσα στο κεφαλι σου..εικονες που ξερεις πως δεν μπορούν να βγουν γιατί ήδη ειναι μέρος της ζωής σου..

Μετα απο 2 χρονια λοιπον κουκλα θελεις να σου πω ποιο ειναι το αποτελεσμα?

Ολα αυτά τα ασχημα που φοβομουνα και δεν ηθελα να μου γινουν έγιναν..επεισα τον ευατο μου(..το πρωτο καιρο)οτι οντως τοσο μιζερα θα ειναι η ζωη μου πια..

υπολογισα ομως χωρις τη καρδια μου..

και αυτή φροντισε μετα απο ενα μεγαλο διαστημα ομολογω(..1 χρονο)
να μου δωσει το εναυσμα για αντεπιθεση..

Αντεπιθεση σε ολα τα μετωπα,προς ολους,προς πασα κατευθυνση,χωρις να υπολογιζει τιποτα στο διαβα της..και οταν εννοω να μην υπολογιζει εννοω να μην υπολογιζει η ιδια η καρδια να μη πληγωθει,να μη χασει το δρομο και αλλα τετοια..

Δεν θεωρω οτι εχω βρει το δρομο μου..ουτε οτι κανω ακριβψς οτι σκεφτομαι και ονειρευομαι..

Πλεον ομως ξερω οτι η καρδια μου ειναι ο μεγαλος μου συμμαχος οσο και μελο αν ακουγεται για καποιους..

Ξερω οτι μπορω να ονειρευομαι και να σκεφτομαι ετσι οπως εγω ορίζω..και ας κανω λάθη..δεν με χαλαει πια να κανω λαθη..τουλαχιστον ξερω οτι κανω ΕΓΩ το λαθος και οχι αυτος που μου το προτεινε..

Μου τη δινει τρελα να ακουω ολους αυτους τους τυχαρπαστους να μιλανε για αισιοδοξια,και οτι πρεπει να εχετε αισιοδοξια ειδικα η νεα γενια και ολες αυτές οι μαλακιες..

Δεν θελω να εχω αισιοδοξια,θελω να ΖΩ αισιοδοξα..δεν θελω να ελπιζω πως κατι θα αλλαξει..θελω να τα αλλαξω εγω αυτά..

Δυσκολη μεταβαση θα τη χαρακτηριζα,και οσα και αν ακουσεις νομιζω οτι μονο εσυ μπορεις να δωσεις το εναυσμα στη ζωη σου για μια διαρκη αντεπιθεση χαρας..
ακου τι ωραιο ακουγεται...
ξεχνα τη λεξη αντεπιθεση για λιγο ετσι οπως της ξερεις..

Αντεπιθεση χαρας..και συναμα εκρηξη συναισθηματικη..μπορεις..ναι μπορεις να τα ζησεις..

και για να χρησιμοποιησω τα δικα σου λεγομενα στη πιο κατω αναρτηση..

κοιτα το καθρεπτη και πες οτι μπορεις να ξεκινησεις αντεπιθεση με οτι γινεται εξω..στην αγωνιωδη αναζητηση οσων ωραιων υπαρχουν εξω και μας ζητανε να τα βρουμε..

φιλια πολλα...

Ζωή είπε...

Tις πίκρες σου να τις εναποθέτεις στον Κυριο και την ελπίδα σου επίσης,και δε θα αργήσει να σε αναπαύσει και δεν θα σε διαψευσει...

mnisikakos είπε...

Ζωή πιστεύω ότι προηγούνται άλλοι για να κοιταξει ο Κύριος...καμιά φορά μου δίνει την εντύπωση ότι δε βλέπει ή μάλλον κάνει ότι δε βλέπει..οταν λες "να σε αναπαύσει" πιστέυω να εννοείς " να με ηρεμήσει" και οχι το άλλο που φαντάζομαι..

mnisikakos είπε...

artistz αν καταφέρεις να ζήσεις αισιόδοξα δε νομίζω ότι θες τίποτε άλλο! καμιά φορά ακούς τα πιο σοφά πράγματα απο τους πιο άκυρους ανθρώπους..μου είπε λοιπόν στη δουλεία μια χήρα με τρια παιδιά (μεγάλα σε ηλικία βέβαια) ότι λεφτά δεν πρόκειται να κάνουμε ποτέ, οπότε να έχουμε την υγεία μας και να περνάμε καλά!αυτό ειναι λοιπόν το νόημα της ζωής και της ύπραξης? [εγώ δε ξέρω απλά ρωτάω]..νομίζω πως ναι μπορεί να είναι αυτό..