Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 13

ε-"Πώς είσαι με τους φίλους σου?"
-"Δεν έχω φίλους"
-"Γιατί?"
-"Διότι δεν ταιριάζω με κανέναν"
-"Δεν ταιριάζεις με κανέναν? Τόσοι άνθρωποι τριγύρω και δε βρίσκεις έναν που να ταιριάζεις? Δεν είχες αυτό που λένε κολλητή στο σχολείο?"
-"Όχι, όχι ποτέ και πραγματικά δεν υπάρχει κανένας με τον οποίο να ταιρίάζω. Εξάλλου με έχουν πληγώσει τόσο πολύ που πλέον δε θέλω να έχω φίλους. Εκτός του ότι δε θέλω να συμβιβάζομαι, απο την άλλη πιστεύω ότι ούτε κ εγώ μπορώ να ανταποκριθώ σε αυτά που θέλουν."
-"Σε τι ποσοστό το πιστεύεις αυτό?"
-"Χμ.. 75% ίσως.."
-"Εγώ πιστεύω ότι δε δένεσαι με κανέναν διότι φοβάσαι ότι θα καταλάβουν "τι άνθρωπος είσαι" και θα σε απομακρύνονουν..και η πεποίθησή σου ότι δεν ταιριάζεις με κανέναν, σου έχει γίνει τρόπος ζωής!"
-".......ναι αλλά εγώ δε θέλω κανέναν!"

5 σχόλια:

Artistz είπε...

Επειδη αυτη τη στιγμη που μιλαμε πραγματικά θέλω να ανοιξει η γη να με καταπιει..θα σου πω ενα πράγμα..και όχι επειδη ειμαι σε ασχημη ψυχολογικη κατασταση(..τι να πουν και άλλοι που έχουν πραγματικα προβληματα)..αλλα γιατι το νιώθω και το ενιωθα ανέκαθεν..ο καλυτερος μου φιλος μου ειναι ο ευατος μου..κανενας αλλος..ολοι οι αλλοι απλα νομιζουν οτι η ζωη ειναι ενα παζλ και απλα θα βάλουν το κομματι τους..ουτε παζλ ουτε τιποτα δε θέλω..να με νιωθουν θελω..αλλα σκατα..φιλοι και μαλακιες..χιλια συγνωμη για τη γλώσσα μου..ειλικρινα δνε μου αρεσει να μιλαω ετσι αλλα δεν μπορω να συγκρατησω αυτο που νιωθω..καλο βραδυ

mnisikakos είπε...

ελπίζω να είσαι καλά και να είναι κάτι προσωρινό....πιστεύω ότι είμαι τυχερή αλλού, στη σχέση μου εννοώ αλλά ποτέ κανείς δε ξέρει..εξάλλου ο άνθρωπος γενιιέται και πεθαίνει μόνος..ακόμα και με 500 άτομα να είναι πάλι μόνος θα είναι ποιός μπορεί να κατλάβει αυτό που περνάς? κανείς, ούτε τα ίδια σου τα παιδιά..

Georgia Zoi είπε...

...αν δεν ταιριάζαμε δεν θα συμπεθεριάζαμε...:p
Ναι ο άνθρωπος γεννιέται και πεθαίνει μόνος, αλλά το ενδιάμεσο είναι το ουσιαστικό κομμάτι και δεν χρειάζεται να θεωρεί ότι και εκεί πορεύεται πάντα μόνος. Το ότι μπορεί να είσαι με 500 άτομα όντως δεν σημαίνει τίποτα γιατί δεν μπορείς να έχεις 500 πραγματικούς φίλους, μόνο γνωστούς. Αλλά μπορείς να έχεις 5-10 πραγματικούς φίλους...
Ίσως έχεις θέσει υπερβολικά υψηλά στάνταρ (όχι ότι αυτό είναι απαραίτητα κακό) αλλά μπορεί να σε εμποδίσει από το να γνωρίσεις τον άλλο καλύτερα. Δεν χρειάζεται να έχεις την απόλυτη ταύτιση απόψεων για να θεωρήσεις ότι ταιριάζεις με κάποιον. Εξ’άλλου μιλάμε για φιλία και όχι έρωτα, οπότε δεν τίθεται τόσο θέμα συμβιβασμού και ανταπόκρισης σε προσδοκίες όπως λες, όσο διάρκειας στο χρόνο. Αυτά πάντως τα ορίζει διαφορετικά ο καθένας.
Ωστόσο πιστεύω ότι όντως ισχύει και το άλλο, όταν αισθάνεσαι μόνη είναι γιατί εσύ έχεις επιλέξει την απομόνωση. Όταν σταματήσεις να κλείνεσαι στον εαυτό σου θα ανακαλύψεις ότι υπάρχουν άτομα γύρω σου να σου σταθούν. Κανένας δεν ζει την ζωή του άλλου για να καταλάβει απολύτως αυτό που περνάει. Αλλά ξέρεις τι? Εκτός από πρακτικά αδύνατο, είναι και μη απαραίτητο. Οι φίλοι μπορούν να συνεννοηθούν και με ένα βλέμμα και αυτό να αρκεί για να κάνει όλα τα λόγια περιττά...

mnisikakos είπε...

έχεις δίκιο σε κάποια από αυτά που λες..όσο για μας τις δύο άσε είμαστε σε άλλη φάση --->ταιριάξαμε διότι και οι δύο είμαστε άνθρωποι μοναχικοί που προτιμάμε την απομόνωση απο το πνηγύρι γι αυτό και όποτε συναντιόμαστε θάβουμε όλο τον κόσμο :D αλλά πρέπει να συναντιόμαστε πιο συχνά

Georgia Zoi είπε...

Χαχαχα, ναι αλλά δεν τα αποκαλύπτουνε αυτά ρε συ γκαφατζού...:) :p
( Χ*#...α, τα λέω και μπροστά τους, τα’χω χώσει σε πολύ κόσμο τελευταία....:d )
Παλαιότερα ήμουνα σαν τους παππούδες μου, προσπαθούσα να δικαιολογήσω τους πάντες.. Αλλά μάλλον δεν βοηθάς τον άλλο αν δεν δεις την αλήθεια και δεν του την πεις.
Θα τα πούμε σύντομα.. Άσε που επέρχεται και άλλη συνάντηση με κάποιο από τα αγαπημένα σου άτομα και αν ευκαιρήσεις θα σε φωνάξω..δεν αντέχεται η κατάσταση αλλιώς...:) Περισσότερες λεπτομέρειες δεν χρειάζονται....:d
Υ.Γ .: Όχι, πάντα έχω δίκιο!!