"Ένα χλιαρό αεράκι φυσούσε από το μέρος του ποταμού κι ανέμιζε τα μπουμπούκια πάνω στις ψηλές φτελιές, που ανάμεσα στις φυλλωσιές τους τιτίβιζαν τα σπουργίτια, λες και το κρύο χέρι του χειμώνα χαλάρωσε το σφίξιμό του ξαφνικά, και η υγρή γη, ανοίγοντας την αγκαλιά της στη θέρμη του ήλιου, ανάδινε μια γλύκα ζαλιστική που με γέμιζε πόθους, με μια ανείπωτη νοσταλγία που έμοιαζε με πόνο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου