Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 26

-" Όλα όσα κάνω, τα κάνω καταναγκαστικά : Στη δουλειά, στις κινητοποιήσεις και στους δρόμους, στη σχέση, στο διδακτορικό...Δεν με ευχαριστεί τίποτα, δεν αισθάνομαι τίποτα. Δε με εμδιαφέρει τίποτα, δε θέλω να κάνω τίποτα, βαριέμαι, κουράστηκα. Τους βαρέθηκα όλους, όλους!
-" Για να βγεις απο αυτό κάνε ένα μικρό βήμα ώστε να ξεκινήσεις και να ξεφύγεις σιγά σιγά από την κατάσταση. Βάλε ένα μικρό στόχο και προσπάθησε να τον πραγματοποιήσεις"
-"Δηλαδή?"
-"Πήγαινε γυμναστήριο"
-"Βαριέμαι"


-"Πως αισθάνθηκες που δε πέρασες στο διαγωνισμό?"
-"Τίποτα...Δεν αισθάνθηκα τίποτα. Απλά το προσέθεσα στη λίστα με τις αποτυχίες μου."
-"Εσύ μόνο τέτοια λίστα έχεις! [ειρωνία]
-"Όχι έχω και μια με επιτυχίες την οποία τη βγάζω μόνο όταν αισθάνομια κόμπλεξ απέναντι στους άλλους..."


-" Έχεις εγκλωβιστεί σε μία κατάσταση, όπου αφενώς δε ξέρεις αν κάτι το θέλεις πραγμάτικά να το κάνεις ή αν "πρέπει" και αφετέρου δε μπορείς να καταλάβεις εάν απορρίπτεις κάτι επειδή όντως δε το θές ή επειδή νομίζεις ότι δε θα τα καταφέρεις και δεν το αγγίζεις καν..."

-"Δεν καταλβαίνω...δηλαδή εγώ τώρα πρέπει να λέω ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΙΡΝΩ 500 ΕΥΡΩ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΓΙΑ ΓΚΟΜΕΝΟ??? [αντε και γαμηθειτε!]
-"Σε ποιούς να πείς ευχαριστώ?'
-"ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!"
-"Στον εαυτό σου πρέπει αν πεις ευχαριστώ πρώτα και μπράβο...Τοποθετείς τον εαυτό σου σαν μια κουκίδα μικρή στο κόσμο και αυτό είναι επιλογή σου! Εσύ το διάλεξες να είσαι η μικρή ανύπαρκτη κουκίδα...Πρέπει να κοιτάς ψηλά για να φτάσεις ψηλά!"
-"Δε θέλω να φτάσω ψηλά.."
-"Να φτάσεις, εννοώ εκεί που εσύ θες ώστε να είσαι ικανοποιημένη και χαρούμενη"
-[παράτα μας τώρα θέλω να φύγω...νυστάζω..]