Ήμουν ήρεμη αν και βαριόμουν σήμερα. Περιμένω τις διακοπές μου, ίσως οχι με μεγάλη ανυπομονησία αλλά ως ανάγκη. Ένας κύκλος κλείνει για μένα το Σεπτέμβρη...ενα πρώιμο συμπέρασμα : Δε μετανιώνω για τίποτα. Όσες φορές και αν είπα ότι αν γύριζα το χρόνο πίσω δε θα έκανα τα ίδια λάθη είπα μπούρδες..τα ίδια θα έκανα! Το έχω ξαναπεί δύσκολα γλυτώνεις απο τον εαυτό σου..απο τον μοναδικό που δε μπορείς να κρυφτείς. Παρόλα αυτά και πάλι αισθάνθηκα σφινωμένη ανάμεσα σε δύο κόσμους ..σε δύο διαφορετικές επιθυμίες που προς το παρόν καμία δε φαίνεται να πραγματοποιείται άμεσα. Είναι κάπως περίεργο γιατί φαίνεται ότι θέλω να πραγματοποιήσω και τις δύο μόνο που δε μπορώ -διότι δε ξέρω αν πραγματικά θέλω να κάνω πράξεις τις επιθυμίες, άμεσα τουλάχιστον.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι παρόλο που σιχαίνομαι τους ανθρώπους που τα έχουν όλα σε τάξη, που τολμούν και κάνουν "αυτό που πρέπει" ίσως καταβάθος να τους ζηλεύω που τα έχουν καλά μα τον εαυτό τους και του έχουν τρελή εμπιστοσύνη και δε μασάνε πουθενά- ναι όντως αυτό ακούγεται ιδιαίτερα ελκυστικό..κρίμα που δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Είπα ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να ηρεμήσω και να αποδεχτώ το γεγονός ότι ποτέ δε θα τα χω καλά με τον εαυτό μου..Με ικανοποιεί όμως αυτό? Εαν ναι σίγουρα θα μπορούσα να το κάνω...Τόσες ώρες δουλειάς με τον εαυτό μου και ακόμα φαίνεται πως γυρνάω εκεί που ξεκίνησα..
Αποφάσισα ότι προς το παρόν θα συνεχίσω να προχωράω και ότι μου βγεί.. αν θα πραγματοποιηθεί κάποια επιθυμία..δε ξέρω ο χρόνος θα δείξει.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι παρόλο που σιχαίνομαι τους ανθρώπους που τα έχουν όλα σε τάξη, που τολμούν και κάνουν "αυτό που πρέπει" ίσως καταβάθος να τους ζηλεύω που τα έχουν καλά μα τον εαυτό τους και του έχουν τρελή εμπιστοσύνη και δε μασάνε πουθενά- ναι όντως αυτό ακούγεται ιδιαίτερα ελκυστικό..κρίμα που δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Είπα ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να ηρεμήσω και να αποδεχτώ το γεγονός ότι ποτέ δε θα τα χω καλά με τον εαυτό μου..Με ικανοποιεί όμως αυτό? Εαν ναι σίγουρα θα μπορούσα να το κάνω...Τόσες ώρες δουλειάς με τον εαυτό μου και ακόμα φαίνεται πως γυρνάω εκεί που ξεκίνησα..
Αποφάσισα ότι προς το παρόν θα συνεχίσω να προχωράω και ότι μου βγεί.. αν θα πραγματοποιηθεί κάποια επιθυμία..δε ξέρω ο χρόνος θα δείξει.
1 σχόλιο:
Μοιραστήκαμε τα πάντα όσο ζω σ' αυτή τη γη
Κάθε γέλιο, κάθε δάκρυ, κάθε τέλος, κάθε αρχή
Ήσουν δίπλα μου με θάρρος στην πιο κρίσιμη στιγμή
Ήσουν συντροφιά τα βράδια όταν οι φίλοι είχαν χαθεί
Να με γεμίζεις με δύναμη όταν είχα κουραστεί
Μου 'λεγες να κρατήσω έστω την ψυχή μου καθαρή
Τότε άλλαξα το όνομα σου και σε φώναξα ζωή
Με νανούριζες όταν οι σκέψεις δεν με άφηναν να κοιμηθώ
Μ' έμαθες να παίρνω ρίσκο για ότι στ' αλήθεια αγαπώ
Με βοήθησες να φτιάξω έναν κόσμο που να αντέχω
Να εκφράσω με ειλικρίνεια όσα μέσα στην ψυχή μου έχω
Φώναξες μαζί μ' εμένα όταν ήμουν θυμωμένος
Μου 'δειξες τον δρόμο όταν ένιωθα χαμένος
Δεν με πρόδωσες ποτέ, ήσουν πάντα στο πλευρό μου
Έδιωξες τον εφιάλτη απ' το πιο όμορφο όνειρο μου
Μου 'δειξες πώς να κρατήσω το παιδί που ήμουν ζωντανό
Στον κόσμο αυτόν τον κυνικό να ζω με ρομαντισμό
Μεγαλώσαμε μαζί με ευθύνη αλλά και μ' αφέλεια
Μα μόνο που σ' είχα συντροφιά μου ένιωθα και νιώθω τέλεια
Όσα μου 'μαθες εσύ μένουνε για πάντα χαραγμένα
Σε βινυλίου χαρακιές, σε ζωγραφιές πάνω σε τρένα
Και όσα μου 'μαθες εσύ τώρα που φτάνω τα τριάντα
Τα φύλαξα όλα εδώ σ' ένα ρυθμό και μια μπαλάντα
Μ' έμαθες να είμαι πιστός σ'όλα αυτά που εγώ πρεσβεύω
Να υποστηρίζω με πάθος όσα πραγματικά πιστεύω
Νιώθω περήφανος για όσα μαζί έχουμε καταφέρει
Και τώρα που γράφω αυτούς τους στίχους πάλι μου κρατάς το χέρι
Κι όρθιο θα με κρατήσεις όταν η ζωή ανάποδα τα φέρει
Όπως κάνεις τόσα χρόνια κάθε χειμώνα και καλοκαίρι
Χωρίς εσένα δεν νομίζω να την είχα βγάλει καθαρή
Ίσως να τα 'χα παρατήσει, μπορεί και να 'χα βολευτεί
Σε μια δουλειά, εννιά με πέντε, σε κάποιου ρουφιάνου τη στολή
Γιατρός, μπορεί και δικηγόρος, μπορεί και να 'χα παντρευτεί
Άλλα όσα εσύ μου 'χεις χαρίσει με τίποτα πια δεν τ' αλλάζω
Γιατί νιώθω ακόμα ζωντανός κι ας μένω πολλές φορές στον άσσο
Έτσι απλά σ' ευχαριστώ που ωρίμασες μ' εμένα
Κι αυτά που νιώσαμε μαζί δεν είναι κατανοητά για τον καθένα
Κι από το γάμο το δικό μας γεννήθηκαν νότες και στίχοι
Για να μου θυμίζουνε πάντα ότι σημαντικό ως τώρα έχω ζήσει
Κι όταν το εφηβικό μου όνειρο κάποτε την πόρτα θα χτυπήσει
Ξέρω καλά πως πάντα θα 'ναι κάποιος εκεί για να του ανοίξει
Δημοσίευση σχολίου