Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

Και καθώς ξεκινούσα να διαβάζω....

Τώρα που δε δουλεύω ασχολούμαι καθημερινά με τη διπλωματική μου. Όσο καιρό δούλευα φαίνεται πως είχα παραμελήσει τις σπουδές μου με αποτέλεσμα να ξεπεράσω τα δύο χρόνια που απαιτεί το τμήμα για την απόκτηση του μεταπτυχικαού διπλώματος και τώρα τρέχω να τελειώσω. Δεν ξέρω πραγματικά πως πέρασε ο καιρός και πως μπόρεσα να αφήσω για λίγο στην άκρη αυτό που θεωρούσα ως το πιο σημαντικό πράγμα της ζωής ή καλύτερα το σημαντικότερο πράγμα που είχα καταφέρει ποτέ στη ζωή μου. Τώρα λοιπόν που κάνω παύση από την εργασία, το μυαλό μου ηρέμησε και μπόρεσα να βάλω σε τάξη κάποια πράγματα. Η δουλειά στο δημόσιο, με έκανε να ξεχάσω ποιά πραγματικά είμαι. Είμαι ένας επιστήμονας! Ίσως να ακούγεται γελοίο μα αυτό είμαι. Μπορεί να είμαι "ανεπρόκοπη", άφγραγκη, άνεργη ή δε ξέρω τι άλλο, αλλά ένα πράγμα δεν μπορεί να μου αφαιρέσει κανείς: Τη μόρφωση. Είχα χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου όταν στην δουλειά προσπαθούσαν να με υποβαθμίσουν λέγοντας μου πως τα πτυχία του πανεπιστημίου δε λένε τίποτα και πως δε μου έδιναν καμία αξία σε σύγκριση πάντα με εκείνους που επειδή ήταν δημόσιοι υπάλληλοι και έπαιρναν 1000 ευρώ νόμιζαν ότι είχανε πιάσει τον πάπα από ..ξέρετε από που...ίσως και εγώ να υποβάθμιζα τον εαυτό μου βλέποντας με να κάνω ακριβώς την ίδια εργασία με άτομα που είχανε τελιεώσει το γυμνάσιο! Και αναρωτιέμαι αυτό πραγματικά θέλω? Μια εξασφαλισμένη δουλειά που σε δέκα χρόνια θα με οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στα ψυχοφάρμακα?
Σε αυτή τη δουλειά θα ξαναγυρίσω..διότι οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά δε θα ξεχάσω ποιά είμαι και τι θέλω...γιατί όπως λέει και ένα σοφό ρητο "Εγώ προσδιορίζω τον εαυτό μου"!

Δεν υπάρχουν σχόλια: