Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 9

-"Aπό το τεστ βλέπω ότι το κυρίαρχο σχήμα σε σένα είναι αυτό της δυσπιστίας : Πιστεύεις ότι όλοι οι άνθρωποι σε πλησιάζουν για κακό ή ότι έχουν κακές προθέσεις και κίνητρα σε αντίθεση με αυτό που δείχνουν. Μετά ακολουθούν αυτά της συναισθηματικής ανεπάρκειας, της ευαλωτότητα δηλ. φοβάσαι ότι κάτι κακό θα σου συμβεί ξαφνικά πχ να χάσεις χρήματα, να πάθεις ατύχημα ή να αρρωστήσεις και τέλος αυτό του κοινωνικού αποκλεισμού δηλ. απομονώνεσαι, δεν κάνεις παρέες και αισθάνεσαι ότι δεν ανήκεις πουθενά ."
-(όπα! εδώ είμαστε) , "Δήλαδη λίγο απ' ολα (what a freak!)"
-"Έτσι συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους"
-(και τώρα πρέπει να χαρώ δηλαδή?)
-"Το σχήμα της ευαλωτότητας θα μπορούσε να οφείλεται και στην εμπειρία που είχες μικρή όταν πήγες να πνιγείς στη θάλασσα. Βρέθηκες σε κίνδυνο ξαφνικά, ένιωσες ανασφάλεια που σε παράτησε η δασκάλα σου μέσα στο νερό χωρίς να ξέρεις να κολυμπάς, σε τρόμαξε η αντίδραση των γονιών σου ενώ η παραλία ήταν γεμάτη κόσμο και ίσως γι' αυτό σήμερα να φοβάσαι μην πάθεις κάτι μπροστά σε κόσμο και "γίνεις ρεζίλι".


-"Το ότι αυτό τον καιρό είσαι στεναχωρημένη και δε μπορείς να πηγαίνεις σε "χαρούμενα μέρη" συμβαίνει διότι δε μπορείς να διαχειριστείς το συναίσθημα της χαράς και δε ξέρεις πως να φερθείς. Όταν είσαι με το φίλο σου κάπου αισθάνεσαι ασφάλεια διότι οι υπόλοιποι δεν επικεντρώνονται "σε σένα" αλλά "σε εσάς".

2 σχόλια:

ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ είπε...

Mα είσαι τόσο δυνατή που αποκλείεται να μην μπορείς να κολυμπήσεις.Είσαι τόσο βαθιά σκεπτόμενη που αποκλείεται να μην έχεις σκεφτεί ότι είναι μια μπόρα.Θα προχωρήσεις μπροστά όχι με σχήματα αλλά με την τετράγωνη λογική σου.Κι αν τρικλοποδίες παρουσιάζονται είναι για να εκτιμήσεις αυτό που είσαι.

mnisikakos είπε...

δε ξέρω αν είναι μπόρα...τώρα βγήκαν κάποια κομμάτια του εαυτού μου τα οποία τα έθαβα επίτειδες ή άθελά μου..όπως και να έχει όμως αυτά τα κομμάτια τα κουβαλάς πάντα μαζί σου απλά πρέπει να μάθεις να τα διαχειρίζεσαι καλύτερα..δε θέλω να κλείσω τα μάτια και να πώ ότι δεν υπάρχουν..πάντα θα υπάρχουν!
πιστεύω πως αυτή ήταν μια από τις σημαντικότερες αναρτήσεις μου και όχι μόνο, χαίρομαι που έδωσες προσοχή και τη διάβασες.