Όχι για μένα, για τη φουκαριάρα τη μάνα μου...

Και το'χα πεί..."Είναι η τελευταία φορά!" Αλλά μάταια ... όταν με πρήζουν τόσο πολύ οι γονείς μου κάποια στιγμή και εγώ σαν άνθρωπος παραδίδω τα όπλα! Δεν άντεχε άλλο το νευρικό μου σύτημα..και βρέθηκα λοιπόν στην κοπή της πίτας του βουλευτή β' Αθηνών και νυν Υπουργού Παιδείας Αρη Σπηλιοτόπουλου :( Ξεκινήσαμε λοιπόν σαν μια χαρούμενη οικογένεια να τραβήξουμε για το Κάραβελ. Φάγαμε στη μάπα μία ώρα κίνηση με τον πατέρα μου στα πρόθυρα του εγκεφαλικού και με την πεποίθηση οτι δε θα προλάβουμε την "κοπι τι πίτα". Μας ξαμολά ο πατέρας έξω από το Κάραβελ και ψάχνει για θέση πάρκινγκ στο Παγκράτι (έλεος!). Ματαίως φυσικά, διότι μετά από 20 λεπτά με παίρνει στο κινητό και μου λέει ότι γυρίζει πίσω διότι δε βρίσει πάρκινγκ και να πάρουμε ταξί (ευκαιρία να δεί και τον Ολυμπιακό σπίτι να γελάσει και λίγο). Το τρομερό της βραδιάς ήταν το σκηνικό μέσα στο Κάραβελ. Φαντάζομαι πως κανείς δεν αντιλήφθηκε την αργοπορία μας διότι ο συνεδριακός χώρος, οι σκάλες, η είσοδος και το σαλόνι είχανε κατακλυστεί απο κόσμο! Κοίτα να δείς πόσοι άλλοι -χιλιάδες για την ακρίβεια- χαζοβιόληδες χαράμησαν το απόγευμά τους..Ο κόσμος είχε καλύψει τρια πατώματα, νέοι, γέροι, μαγκούρες, δαπήτες, γούνες, στρας, ξανθιές γκόμενες, στη σκάλα ο γραφικός, θα έλεγα, Γιώργος Βλάχος με το μπλοκάκι και το κινητό και κάπου στο τέλος της βραδιάς ο Πρέκας (ο γνωστός)! Μέτά από κανά δίωρο ξεχώρησε το χρώμα που είχε το χαλί διότι το μόνο που φαινόταν πριν ήταν μιλούνια ανθρώπων και καράφλες! Ασε, δε προλάβαμε ούτε ένα κομμάτι πίτα απο τα 1.500! Και δώσε χιαρετούρες ο Υπουργός και πάρε χαμόγελα και δε συμαζεύεται! Να μη σχολιάσω για το λόγο : "Είμαι υπερήφανος που είμαι νεοδημοκράτης, είμαι υπερήφανος που είμαι 'Ελληνας(...), το ερώτημα είναι ένα :Ανάπτυξη ή λαϊκισμός? Κώστας Καραμανλής ή Γιώργος Παπανδρέου?(...)" [ήμαρτον!]. Και κάπως έτσι πέρασε το απόγευμα με τα πόδια μου τούμπανο απο τα τακούνια και την ορθοστασία...έρχονται κι εκλογές, εκεί να δείς τι θα τραβήξω..Και αν είμαι (πολιτικώς) κιτς, μη με φοβάσαι!