2 μήνες μετά...

Πέρασαν 2 μήνες....Μέσα μου το ήξερα...Στο τέλος θα πιστέψω ότι μπορώ να προβλέψω το μέλλον μου, οι προβλέψεις μου όμως, είναι συνήθως δυσοίωνες οπότε...Το ήξερα ότι στο τέλος θα απογοητευτώ...από τον εαυτό μου και πότ ους άλλους. όσο και να θέλω να σπρώξω τον εαυτό μου να πάρει δύναμη και να σηκωθεί πάλι, είναι δύσκολο...Ίσως εγώ πλέον να μη το θέλω άλλο..Ίσως όχι ίσως, σίγουρα, θέλω να ξεκουραστώ, να ηρεμήσω, ν αδειάσω το μυαλό μου, να περπατήσω αμέριμνα χωρίς να σκέφτομαι τίποτε που αν με αγχώνει...Και γυρνάς πάλι στα ίδια και κάνεις ένα βήμα πίσω και βλέπεις πάλι απέναντί σου όλα όσα σε φοβίζουν....Εδώ μπορείς να βρείς τη δύναμη, εαν σκεφτείς τι πέτυχες τόσο καιρό, να κοιτάξεις μέσα σου και να δεις ότι αυτός ο άλλους σου εαυτός ο δυναμικός, ο αεικίνητος, ο δραστήριος, ο τρομερός και φοβερος ευατός σου υπάρχει! Εάν κοιτάξεις μέσα σου θα το βρείς και θα πάρεις δύναμη να συνεχίσεις. Αυτή τη στιγμή όμως θέλω να ηρεμήσω. Λυπάμαι που δε μπόρεσα να κάνω το βήμα το παραπάνω....Αυτή τη φορά όμως, η αίσθηση είναι διαφορετική..Αυτή τη φορά μπορούσα ναι μπορούσα να τα καταφέρω και μάλιστα πολύ καλύτερα από ορισμένους....Ξέμεινα όμως...φοβήθηκα.Κατάφερα όμως πολλά και ας μην είχα την ανατπόκριση που θα ήθελα. Απέδειξα όμως ότι μπορώ ναι μπορώ ....Και ότα ξεπεράσω και αυτές τις μικρές σκιούλες του φόβου, τότε δε θα είμαι εγώ, αλλά ένασ άνθρωπος άλλος...ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ.

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΜΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ!

Eπιτέλους η ελληνική κοινωνία απαλλάχθηκε απο εμένα ...εμένα τον εργαζόμενο stage...Όμως εγώ αισθάνομαι μίσος, πλημμυρίζει ολόκληρη την ύπραξη μου, το αίμα, τις φλέβες μου...δε με νοιάζει που με πετάει στο δρόμο, αυτό το ήξερα από την αρχή, με τρελαίνει που μου κόβει τη μοριόδοτηση- το λόγο για τον οποίο εργάζομαι τα τελευταία 3 χρόνια. Τους σιχαίνομαι! Σας σιχαίνομαι, εσάς "νοικοκυραίους" με το ηλίθιο 8ωρο σας και τα ηλίθια κουστούμια σας. Εσας που τολμάται να κρίνεται τα προσόντα μου, που αμφισβητείται τον κόπο μου και την εργασία μου στο ελληνικό μπουρδέλο που θέλει να λέγεται δημόσιο, που εργάστηκα για το τίποτα τόσα χρόνια. Και για ποιό λόγο? Από μίσος και μόνο διότι ούτε μια φορά δεν επισκεφτήκατε την υπηρεσία που δουλεύω να δείτε τι συμβαίνει, ποιός δουλεύει και ποιός όχι αλλά κρύβεστε πίσω από τις δήθεν ρουσφετολογικές προσλήψεις! Και τι σημαίνει αυτό ότι με αναιρείς, αναιρείς ότι έχω κάνει αυτά τα χρόνια? Χωρίς ένσημα, χωρίς δώρο Xριστουγένων, Πάσχα, διακοπών, χωρίς αναρρωτικές? είχα μόνο τη μοριοδότηση και αυτή μου την σταματάς? ΓΙΑΤΙ? Στο όνομα της "δικαιοσύνης" και της "ισονομίας"? Και τι ξέρεις εσύ από αυτά? Σας σιχαίνομαι, σας μισώ, όλους εσάς που δημιουργήσατε, που επικορτήσατε, που συμφωνήσατε και τώρα ανέχεστε την καταστροφή μας...είστε για μένα τελειωμένοι, όλοι σας...μίζερα ανθρωπάκια κολλημένα στην ελληνική νοοτροπία του κομματικού κράτους..Μου έδωσαν ψίχουλα και τώρα μου τα παίρνετε και αυτά! Σας αφήνω λοιπόν στη δική σας Ελλάδα, σας φτύνω και γίνομαι πλήθος, γίνομαι πορεία ανθρώπων που όλοι μαζί ενώνουν τις φωνές τους [και τις ροχάλες τους]. Θα τα πούμε στους δρόμους, εάν τολμήσετε φυσικά να με αντικρίσετε διότι κρύβεστε πίσω απο τα ντουβάρια και τα μπαλκόνια σας με τις ζαρντινιέρες ...Στα μούτρα σας, νοσηρά, μνισίκακα ανθρωπάκια......

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 24

1. "Πρέπει να σταματήσεις τις αρνητικές σκέψεις...η μία θα φέρει την άλλη και θα σε ρίξουν πιο κάτω..."

2. "Σταμάτησε την πρώτη αρνητική σκέψη αμέσως με μια ευχάριστη ανάμνηση ή σκέψη..."

3. "Μίλα στον εαυτό σου...αναλογίσου τι είναι αυτό που σε φοβίζει ή σε αγχώνει, σκέψου το χειρότερο που μπορεί να συμβεί και θα δεις ότι τίποτε δε πρόκειται να συμβεί από όλα αυτά τα τραβηγμένα που φαντάζεσαι. Το μυαλό σου τα δημμιουργεί όλα θα το δεις..."

4. "Και μη ξεχνάς, μικρές αναπνοές!"

"Ζούμε μια ζωή γεμάτη πίεση και με τα συναισθήματά, μας πιέζουμε ακόμη περισσότερο τον εαυτό μας. Το σώμα μας δε κουράζεται αλλά αυτά που αισθανόμαστε μας κουράζουν."

SLIPKNOT - Dead Memories----> Υπαρξιακή κρίση ή κοινωνική σύμβαση?

Τι έχει πάθει ρε γαμώτο η γειτονιά? Για την ακρίβεια τι έχουν πάθει οι γυναίκες της γειτονιάς..οι γυναίκες μάνες της γειτονιάς....οι γυναίκες, μάνες αγοριών της γειτονιάς... Όλες γκαρίζουνε! Ολημερίς και οληνυχτίς! οι μισές απο αυτές παίζει να χαπακώνονται κιόλας...απο την άλλη έχουν και τρομερές αυξομοιώσεις βάρους..δε σταματάνε να φωνάζουνε και να τους ακούει η γειτονιά, να μαλώνουν τους γιούς τους που είτε πηγαίνουν στο δημοτικο, είτε στο λύκειο, είτε είναι 30 χρονών! δε ξέρω τι τους έχει πιάσει! ίσως να συνειδητοποιούν ότι μεγαλώνουν, ότι γερνάνε, ότι δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τη ζωή τους τώρα που τα παιδιά τους μεγάλωσαν. Η μία που είναι χωρισμένη μπορεί να κατσαδιάζει τον πιστιρικά, επειδή μοιάζει στον πατέρα του..δε ξέρω υποθέσεις κάνω. Πρέπει να κάνουν κάτι με τη ζωή τους, η μία είναι χειρότερα απο την άλλη, δυστυχώς, ψυχικά. Κάτι μου λέει ότι θέλουν να μας κάνουν όλους έτσι..θολωμένους, μπερδεμένους, αποπροσανατολισμένους χωρίς νόημα στη ζωή μας. Εμάς τις γυναίκες θέλουν να μας δουν ψυχολογικά σκατά με την πρώτη ρυτίδα, όταν το παιδί μας γίνει ανεξάρτητο και ανοίξει τα φτερά του, όταν δε θα μας κάθεται κανένας γκόμενος, όταν θα έχουμε δεί όλες τις εκπομπές της Μενεγάκη, όταν θα συνειδητοποιήσουμε ότι θα πρέπει να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας μόνες, όταν ο πρώην σύζυγος θα έχει κάνει μια νέα οικογένεια και εμείς θα πρέπει να σταθούμε πλάι στα πιτσιρίκια....δε ξέρω ρε γαμώτο, είναι τόσο ανελέητες οι κοινωνικές συμβάσεις? εμείς δε τις διατηρούμε? προτιμούμε να καταστραφούμε ψυχικά από το να καταστρέψουμε την εικόνα που έχουν οι άλλοι για μας? όλα για το φαίνεσθαι? και ουσία? τίποτα? δε ξέρω, δε ξέρω...φοβάμαι...και αν γίνω κ εγώ έτσι? μια κυρία στη δουλειά μου έλεγε, όντας 50 ετών, ότι δε μπορεί να συμφιλιωθεί με την ηλικία της, δε μπορεί να κοιτάξει παλιές φωτογραφίες, να συνατήσει παλιούς συμμαθητές, της προκαλούν θλίψη.Κουράζεσαι ψυψικά επειδή γερνάς? επειδή δε μπόρεσες να κάνεις αυτά που ήθελες? επειδή σε πήρε η μπάλα με τα χρόνια? επειδή συνειδητοποιείς ότι γίνεσαι κάποιος άλλος...και σίγουρα όχι καλύτερος "άλλος".

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 23

-"Έχω πολύ άγχος ρε γαμώτο! Ως ένα βαθμό είναι αδικαιολόγητο...πιστεύω ότι η διπλωματική μου είναι καλή, όχι άριστη αλλά αξιοπρεπής, σίγουρα θα μπορούσα να την υποστηρίξω, ένα χρόνο ακριβώς τη δούλευα, εξάλλου τέλειο δεν υπάρχει. Κι όμως στις παρουσιάσεις έχω φοβερό άγχος, νομίζω ότι θα τα κάνω θάλασσα, ότι θα μου συμβεί κάτι εντελώς αναπάντεχο και έξω απο το έλεγχό μου. Η φοβία μου αυτή ξεκίνησε πρίν 3 χρόνια περίπου, όταν στα πλαίσια ενός συνεδρίου μαζί με μια ομάδα παρουσιάσαμε την εργασία μας. Ενώ λοιπόν ήρθε η σειρά μου να μιλήσω και ξεκινώντας κανονικά, το ραδιόφωνο που είχαμε για μουσική υπόκρουση έπεσε κάτω και όλη η αίθουσα ξέσπασε σε γέλια, ε απο εκείνη τη στιγμή ήταν αδύνατο να συγκεντρωθώ [αν και όπως μου είπαν αργότερα, αυτό δε φάνηκε]. Απο εκεί και ύστερα πάντα κάτι συνέβαινε στις παρουσιάσεις μου. Στην τελευταία για παράδειγμα, στα πλαίσια ενός μαθήματος πέρυσι, του μεταπτυχιακού, έσκασε μια γάτα απο την ψευδόροφη...Αν μπορούσα να περιγράψω ακριβώς τι αισθάνομαι κάθε φορά που χρειάζεται να μιλήσω σε κόσμο είναι το εξής : Με το που θα βγεί η φωνή μου από το στόμα μου, νομίζω πως δεν είναι δική μου, πως μιλάει κάποιος άλλος τον οποίο δεν μπορώ να ελέγξω και κατά συνέπεια δε μπορώ να συγκεκντρθώ ..."
-" Ξέρεις πως λέγεται αυτό που έχεις? Κοινωνική Φοβία. Καταλαβαίνεις ότι ο φόβος σου είναι υπερβολικός και παράλογος, υπερεκτιμάς το κατά πόσο ο άλλος παρακολουθεί τη συμπεριφορά σου, πιστεύεις ότι θα γελοιοποιηθείς μπροστά στους άλλους, έχεις μια μη - ρεαλιστική εκτίμηση για το πως αντιδρούν τρίτοι στις περιπτώσεις που κάτι δεν πάει καλά και γενικότερα φοβάσαι την αρνητική κριτική..."
-{Άντε καλή μας επιτυχία!}.

Society

Oh it's a mystery to me.
We have a greed, with which we have agreed...
and you think you have to want more than you need...
until you have it all, you won't be free.

Society, you're a crazy breed.
I hope you're not lonely, without me.

When you want more than you have, you think you need...
and when you think more then you want, your thoughts begin to bleed.
I think I need to find a bigger place...
cause when you have more than you think, you need more space.

Society, you're a crazy breed.
I hope you're not lonely, without me.
Society, crazy indeed...
I hope you're not lonely, without me.

There's those thinkin' more or less, less is more,
but if less is more, how you keepin' score?
It means for every point you make, your level drops.
Kinda like you're startin' from the top...
and you can't do that.

Society, you're a crazy breed.
I hope you're not lonely, without me.
Society, crazy indeed...
I hope you're not lonely, without me
Society, have mercy on me.
I hope you're not angry, if I disagree.
Society, crazy indeed.
I hope you're not lonely...
without me.

Άσπρο ή Μαύρο?

Τίποτα απο τα δύο. Πες μου πως είναι δυνατόν η ζωή να είναι μαύρο ή άσπρο? Αυτό μου θυμίζει τον εαυτό μου πρίν 10 χρόνια περίπου, όταν ήμουν έφηβη...έτσι ήμουν απόλυτη και στον κόσμο μου, αυτό που πίστευα ήταν το σωστό, το μόνο σωστό για την ακρίβεια και όλοι οι άλλοι ήταν λάθος. Εννοείται βέβαια πως δεν άλλαζα γνώμη με τίποτα και ας ήξερα μέσα μου πως είχα άδικο (πολύ βαθιά μέσα μου). Βλέπεις, ήμουν υπερβολικά ΕΓΩΙΣΤΡΙΑ για να παρδεχτώ το λάθος μου και είχα ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ κάτι που έφτανε στα όρια της βλακείας. Ευτυχώς τώρα έχω αλλάξει. Διότι ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, μεγαλώνεις - εξελλίσεσαι-αλλάζεις, βιώνεις καταστάσεις που απο μόνες τους σε αλλάζουν.
Κάποιος με ρώτησε, "δηλαδή δε ξέρεις τι θέλεις απο τη ζωή σου"?
ΟΧΙ ΔΕ ΞΕΡΩ και μακάρι να μη μάθω ποτέ ΝΑΙ μακάρι να μη μάθω ΠΟΤΕ. Διότι πλέον για μένα θα σταματούσε η αναζήτηση στη ζωή μου. Η αναζήτηση εμπειρών που καλές ή κακές, σίγουρα κάτι θα έχουν να μου προσφέρουν. Ο άνθρωπος που δε ψάχνεται γαιτί νομίζει ότι έχει βρεί αυτό που υποτίθεται ότι θέλει είναι ένας άνθρωπος κολλημένος και στάσιμος.
Με ρωτήσανε και κάτι άλλο "δηλαδή δε ξέρεις αν αγαπάς κάποιον ή όχι"?
Σύμφωνα λοιπόν με τη λογική του άσπρου-μαύρου, εαν δεν αγαπώ κάποιον τότε θα πρέπει να τον μισώ. Ε ΟΧΙ συναντώ ανθρώπους καθημερινά που δε μου λένε τίποτα- τίποτα απολύτως και δεν αισθάνομαι τίποτα όταντους βλέπω, μου είναι αδιάφοροι. Η αδιαφορία τι χρώμα έχει λοιπόν?
Οι φιλοσοφίες των άλλων δε με ενδιέφεραν ποτέ- έφτιαχνα πάντα τη δική μου. Δεν έβαλα ποτέ ταμπέλες στον εαυτό μου, πόσο μάλλον τώρα που απλά τον αφήνω να με πάει, σταμάτησα να τον πηγαίνω εγώ συνεχώς κάπου. Έχω δική μου φιλοσοφία για τη ζώη τι χρώμα να της βάλω? Εγώ λέω να πετάξω όλα τα χρώματα μαζί και ότι βγει. Ξέρεις φίλε μου το άσπρο και το μαύρο δεν είναι καν χρώματα! Είναι όλα τα χρώματα μαζί!

Διακοπές τέλος!

Άντε στη δουλειά πάλι μετά απο ένα μήνα σχεδόν αποχής. Δε νιώθω πως μου έλειψε, απεναντίας...Μετράω ανάποδα να τελειώσει η σύμβαση να σηκωθώ να φύγω.
Στις διακοπές συνειδητοποίησα πως κάθε χρόνο κάτι έχω πάντα στο μυαλό μου που με αγχώνει και δε με αφήνει να χαρώ τα πράγματα. Πάλι φέτος τα ίδια μόνο που το μετρίασα όσο μπορύσα ή τουλάχιστον το προσπάθησα. Δε μπορούσα να θυμηθώ τι είχα κάθε καλοκαίρι σχεδόν που με απασχολούσε και δε μπορούσα να ευχαριστηθώ τις διακοπές μου. Αυτό αποδεικνύει πόσο ηλίθια και εφήμερα είναι τα πράγματα που μας χαλάνε και που δεν έχει κανένα νόημα να τα σκεφτόμαστε..κάθε πράγμα θα γίνει αλλά στην ώρα του-το καλοκαίρι είναι για ξεκούραση και διασκέδαση και δε χωράει τίποτα άλλο.
Αυτό όμως τώρα τελείωσε. Έτσι γίνεται πάντα. Τουλάχιστον είμασταν καλά, πήγαμε διακοπές και περάσαμε ωραία. Τώρα λοιπόν πρέπει να βρούμε τρόπους να κάνουμε την καθημερινότητα μας υποφερτή ή καλύτερα να προσπαθήσουμε να κάνουμε τη ζωή μας πιο αισιόδοξη, δημιουργική κοντά σε αυτούς που αγαπάμε για όσο καιρό θα τους έχουμε δίπλα μας και ποτέ μα ποτέ να μη κοιτάμε πίσω - πάντα μπροστά! Η πολλή σκέψη κάνει κακό γι' αυτό λοιπόν δράση!

SUMMERTIME - Janis Joplin

LACRIMAS PROFUNDERE - Ave End

Είμαι happy!

Κάποιες φορές αισθάνομαι πολύ όμορφα...νομίζω πως είμαι ευτυχισμένη! ναι είμαι ευτυχισμένη! σίγουρα! Δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος, απλά έχει ηρεμήσει το κεφάλι μου. Ζω..Δεν κάνω τίποτε άλλο...μόνο ζω! Δε θέλω να κάνω τίποτε άλλο, μόνο να ζήσω...Δε σκέφτομαι το μέλλον, δε φτιάχνω σενάρια με το μυαλό μου και κυρίως σκοτεινά σενάρια. Απλά προχωράω και είμαι ευτυχισμένη. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβεις πως είσαι ευτυχισμένος τη στιγμή που το νιώθεις...Ένα καινούριο φόρεμα, μια μπύρα στη θάλασσα με την καλύτερη παρέα, ο προγραμματισμός των διακοπών, 90 ευρώ στην τράπεζα και δε θέλω τίποτε άλλο...αυτά με κάνουν ευτυχισμένη. Έτσι νιώθω σήμερα...ευτυχισμένη.Σ' ευχαριστώ Θεέ μου και τα πικρά ποτήρια που θα πιω στο μέλλον να μου τα σερβίρεις με τρόπο...[αν γίνεται ].

The Missing Piece Meets the Big O

Διότι κάποια στιγμή χρειάζεται να σταθείς στα πόδια σου.

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 22

-"Είναι προσόν να ξέρεις να διαχειρίζεσαι την αποτυχία".







Άντε καλό καλοκαίρι!

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 21

-"Είχα πολύ καιρό να αισθανθώ έτσι... από τότε που έδινα εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Πριν δώσω διάβαζα σαν τρελή, χωρίς σταματημό σερι 8-10 ώρες και χωρίς φυσικά να βγαίνω από το σπίτι για πολύ καιρό. Είχα σα στόχο όχι να γράψω καλά-που ήταν λογικό να συμβεί- αλλά να τα ξέρω όλα. Ήθελα να ξέρω όλες τις ερωτήσεις και να γράψω όλες τις λεπτομέρειες! Από μέσα μου, βαθιά μέσα μου σκεφτόμουν τι τέλεια (?) που θα ήταν αν κατάφερνα να γράψω σε όλα τα μαθήματα 10 άντε το λιγότερο 9! Δε ξέρω γιατί με ευχαριστούσε τόσο αυτή η σκέψη.. μ άλλον τώρα ξέρω γιατί..Κάτι τέτοιο λοιπόν έπαθα πριν λίγο καιρό...Σκεφτόμουν ποιός θα ήταν ο απόλυτος "θρίαμβος": Να γράψω την τέλεια διπλωματική, η οποία να δημοσιευτεί και ταυτόχρονα να περάσω στις εξετάσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης που έδινα πριν ένα Σαββατο κύριακο. Τώρα έχω καταλάβει το λόγο για τον οποίο ήθελα να δώσω σε αυτό το χαζοδιαγωνισμό...Δε πειράζει δε το μετανιώνω, μόνο για το τρελό άγχος και την πίεση μετανιώνω..Αυτή η κατάσταση παρολίγο να με στείλει στο ψυχιατρείο..την αντιμετώπισα όμως..δε κώλωσα, προσπάθησα και περιμένω. Νιώθω ανακουφισμένη. Δε θέλω να κάνω σχέδια, δεν αγχώνομαι για το μέλλον...είναι τόσο απρόβλεπτο..."
-"Πρέπει να αποκτήσεις ανοχή στην αποτυχία. Το αν θα περάσεις στο διαγωνσιμό είναι άλλο πράγμα απο την προσπάθεια που έκανες, με τόσα πολλά στο μυαλό σου, να δώσεις. Τα κατάφερες.Θες να πετυχαίνεις τα πάντα, όπως τότε που φοβόσουν όταν σε διάβαζε ο πατέρας σου, την αντίδρασή του αν απαντούσες λάθος. Θες να πετυχαίνεις τα πάντα διαφορετικά αισθάνεσαι ότι είσαι άχρηστη. Εξαιτίας της τελειομανίας σου, ακυρώνεις τον εαυτό σου : Αν βρεις ένα μικρό λαθάκι, καταρρέεις και επιβεβαιώνεις την πεποίθησή σου, ότι είσαι άχρηστη!"

Michael Jackson - Billie Jean 1983 Motown OFFICIAL - (Michael Jackson)

Φόρος τιμής......

[ουδείς αθάνατος]

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 20

-"Δε μπορώ να πω με σιγουριά ότι θέλω να παντρευτώ..δε νομίζω να θέλω αρραβώνες, παιδιά ή δε ξέρω τι άλλο...ίσως θα μου άρεσε περισσότερο να συγκατοικίσω με το φίλο μου αφού πρώτα ξεπεράσουμε ορισμένες πρακτικές δυσκολίες...και πάλι, αν η σχέση φθαρεί, αν βαρεθώ? Δε ξέρω πως έγινε και μου ήρθαν πάλι αυτά τα πράγματα στο κεφάλι, υποτίθεται ότι τα χω ξεπεράσει μετά απο ώριμη σκέψη. Μάλλον ζήλεψα. Ναι αυτό είναι ζήλεψα. Βλέπεις το προηγούμενο Σάββατο πήγα σε κάτι αρραβώνες στο χωριό...δεν έφτανε αυτό και στο τραπέζι μας καθόταν ο ξάδερφός μου με την αρραβωνιαστικιά του μαζί με το θείο και την οικογένειά του...το ζευγάρι ήταν μια πολλή ωραία εικόνα μαζί αλλά αυτό που πραγματικά χτύπησε μια ευαίσθητη χορδή μέσα μου, ήταν τα λόγια επιδοκιμασίας, αγάπης (?) και αποδοχής του θείου μου προς τη μέλλουσα νύφη του και νυν αρραβωνιαστικιά του γιού του. Αυτό είναι που έβγαλε πάλι στην επιφάνεια όλες τις σκέψεις που αυτή τη στιγμή δεν έχουν κανένα νόημα να γεννιούνται μέσα στο κεφάλι μου, αφενός διότι είμαι πολύ μικρή για παντριές και αφετέρου και πιο σημαντικό δε ξέρω αν θέλω να αρραβωνιαστώ ή να παντρευτώ ακόμα. Να σκεφτεί κανείς ότι πηγαίνω σε γάμους και τραπέζια, ειδικά στο χωριό, για το φαΐ και τον γενικότερο χαβαλέ. Περνάω ωραία δε μπορώ να πω : ντερλικώνω τζάμπα, πίνω και χορεύω με την ψυχή μου. Α! και θάβω εννοείται με την αδερφή μου και τη μάνα μου το επόμενο πρωί! Ναι ξέρω καλτ καταστάσεις, εξάλλου ποτέ δε έκρυψα ότι γουστάρω τέτοιου είδους καρακατσουλιό! Αυτή τη φορά, όπως και πολλές άλλες έκανα σκέψεις που δεν έπρεπε..."
-"Χρειάζεται να τσεκάρεις συνεχώς αυτό που σκέφτεσαι, να δεις αν κάθε φορά η σκέψη σου είναι αντικειμενική. Εδώ προσπάθησε για λίγο να μπεις στη θέση του φίλου σου να δεις ότι υπάρχει και ένας άλλος τρόπος σκέψης, διαφορετικός, να ηρεμήσεις απο το άγχος σου.Ίσως καταλάβεις ότι όσα σκέφτεται δεν είναι και πολύ λάθος...Ο γάμος για σένα δεν είναι τίποτε άλλο απο ανασφάλεια. Αν σου πει οτι σε παντρεύεται επί τόπου θα ηρεμήσεις, αλλά σημαίνει κάτι? Μπορεί να σε παντρευτεί και την επόμενη μέρα να σε χωρίσει. Μου φαίνεται ότι δεν αφήνεις τον εαυτό σου να σταθεί στα πόδια του, θέλεις συνεχώς κάποιον δίπλα σου για να αισθάνεσαι καλά διότι νομίζεις ότι μόνη σου δε μπορείς να τα καταφέρεις...."
-{ΟΧΙ ΠΑΛΙ -ΟΧΙ ΠΑΛΙ-ΟΧΙ ΠΑΛΙ!}
-"Τώρα κάνεις μικρά βήματα για να νιώσεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις μόνη σου. Μπορείς! Θυμίσου ότι αυτό που νιώθεις δεν είναι πραγματικό, είναι μια λάθος αίσθηση!"

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 19

-"Μου έκανε εντύπωση όταν μια γνωστή μου, μου είπε ότι έχω αλλάξει και συγκεκριμένα ότι μοιάζω να μην ενδιαφέρομαι ιδάιτερα γα τη σχέση μου...Δε νομίζω ότι είμαι "αδιάφορη", απλά κουράστηκα να κάνω σχέδια, τον αφήνω πλέον να κάνει αυτό που νομίζει εκείνος σωστό, προχωράμε χαλαρά χωρίς να καταπιεζόμαστε...δε με ενδιαφέρει έαν ποτέ επισημοποιηθεί η σχέση αυτή, ο γάμος εξάλλου σε πολλές περιπτώσεις εξυπηρετεί τις δικές μας ανασφάλειες, επειδή φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι..ναι οκ μετά από 3,5 χρόνια σχέσης δεν έχω καμία επαφή με τους γονείς του, οι οποιοι φοβούνται μήπως και πάει το πράμα σοβαρά και τυλίξω το γιόκα τους....ναι με εκνευρίζει ακόμα που είμαι αόρατη..αλλά δε θελω να το σκέφτομαι, δε τους δίνω σημασία απλά κοιτάω μπροστά, άσε που σε μεγάλο βαθμό φταίει ο φίλος μου, που δεν έχει ξακαθαρίσει την κατάσταση [και μέσα του ίσως]..Δε με ενδιαφέρει λοιπόν, τι θα κάνει και για ποιό λόγο εξάλλου θα πρέπει να αγχώνομαι για το μέλλον το οποίο είναι απρόβλεπτο και αβέβαιο..?"
-"Αυτό που παρατηρώ εγώ είναι ότι στο παρελθόν είχες σε μεγάλο βαθμό εξάρτηση απο το φίλο σου γιατί με αυτό τον τρόπο ένιωθες ασφάλεια. Τώρα αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει..Όχι όμως τα συναισθήματά σου...Αυτά δεν έχουν αλλάξει, ακόμη τον αγαπάς...Απλώς έχει αλλάξει η βαρύτητα που δίνεις στο φίλο σου...Αλλάζεις εσύ και μαζί σου, η ποιότητα της σκέψης σου...Παρατηρώ κάθε φορά ότι πλέον είσαι ένας διαφορετικός άνθρωπος..."

Art-Athina 2009, Αχιλλέας Χρηστίδης, Γκαλερι Σκουφά

Εκτός από την Art-Athina του Τριανταφυλλόπουλου, υπάρχει και η δική μου..εννοώντας βέβαια τις δικές μου εντυπώσεις, όσα κράτησα από την επίσκεψή μου εκεί..Γκαλερί Σκουφά, Αχιλλέας Χριστίδης, ένα καρτ ποσταλ που σύντομα θα το κάνω καδράκι..Για μας που δεν έχουμε την "οικονομική επιφάνεια" για να αγοράσουμε έργα τέχνης βολευόμαστε κι έτσι..Δε ξέρω γιατί βρίσκω τόσο αηδιαστικό το θέαμα των νεόπλουτων που αγοράζουν έργα τέχνης για να "φαίνονται" οι ίδιοι ενώ στην πραγματικότητα είναι μπουρτζόβλαχοι και δε ξέρουν τι τους γίνεται.Τελοσπάντων, αυτή είναι η ψευτογκλαμουρία της τέχνης, δε θα σταθώ σ' αυτό καθώς η ομορφιά της ξεπερνά όλα τα υπόλοιπα.

Κατ'αρχιν συγγνώμη στον καλλιτέχνη που "στούμπωξα" έτσι τους πίνακές του τον έναν πάνω στον άλλον, ελπίζω να μη χάνουν πολύ απο τη δυναμική τους...Έργα χωρίς τίτλο αλλά με τη θεματολογία να τα λέει όλα από μόνη της...

Ο άνθρωπος μόνος. Ο άνθρωπος βυθισμένος στη σκέψη...Μόνος ...Σε τέσσερις τοίχους, στη φύση, πάντα μόνος...

Κάποτε στο σχολείο ένας καθηγητής μας έλεγε πως γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι..Πάντα θα είμαστε μόνοι, τι και αν έχουμε παιδιά, συζήγους, γονείς πάντα μόνοι θα είμαστε...Η αλήθεια αυτής της σκέψης, με είχε τρομάξει τότε και ας ήξερα πως είναι η μοναδική αλήθεια...Πάντα το ήξερα..

Θεωρούσα αδυναμία το ότι δε μπορώ να μείνω μόνη μου, ότι φοβάμαι τη μοναξιά. Η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν την αντέχει γι' αυτό και κάνουμε φιλίες, σχέσεις, οικογένεια και πάει λέγοντας..

Το φορτίο της ζωής το μοιράζεσαι ευκολότερα παρέα με κάποιον άλλον άνθρωπο...ποτέ μόνος...

Hole - Malibu

τέλειο...

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 17-18

-"Αποτυχία στις διαπροσωπικές σχέσεις...δε ξέρω όμως κατά πόσο μπορώ να μιλάω για αποτυχία, απο τη στιγμή που δεν έχω καθόλου. Πλέον το έχω συνειδητοποιήσει και ίσως αποδεχτεί : Δεν έχω φίλους! Από την άλλη δε θέλω να κάνω..είναι σκληρό να τους βλέπεις όλους να την κάνουν και μάλιστα στα δύσκολα! Στο τέλος όλοι μου λένε πως καταπιέζονταν και με ανέχονταν τόσο καρό!! Ποτέ δε το κατάλαβα αυτό, έχω μάθει να μιλάω ελεύθερα έστω και αν κάτι δε μ' αρέσει , πόσο μάλλον με τους φίλους μου!Δε ξέρω γιατί φοβούνται την αντίδραση μου σε κάτι που ίσως να μη μου αρέσει, δεν είμαι μπαμπούλας. Μου είναι δύσκολο να κάνω νέες φιλίες διότι νομίζω ότι δεν κάνω και την καλύτερη εντύπωση...μπορεί να τους φαίνομαι αντιπαθητική δε ξέρω...είμαι ένας άνθρωπος πίσω απο τον οποίο κρύβονται οι υπόλοιποι. Επειδή εκφράζω όσα αισθάνομαι σε αντίθεση με τους άλλους που προτιμούν να μη δείχνουν πως δυσαρεστούνται για να μη γίνουν αντιπαθητικοί.....τέτοιος μαλάκας άνθρωπος δε θέλω ποτέ να γίνω, τα στραπάτσα όμως του τελευταίου καιρού με έχουν βάλει στη γωνία..."
-"Συνεχώς κουβαλάς το βάρος της απόρριψης ακόμη και στις διαπροσωπικές σου σχέσεις.. πιστεύεις πως αν δε πας με τα νερά τους θα σε απορρίψουν...αυτό είναι τεράστιο βάρος για σενα για αυτό και λες καλύτερα μόνη μου! Δε σκέφετεσαι βέβαια ότι εσύ τους απορρίπτεις πρώτα...αν για παράδειγμα συνεχώς αρνείσαι να βγαίνεις με κάποιους εκείνοι το εκλαμβάνουν ότι εσύ τους απορρίπτεις πρώτα! Έχεις την πεποίθηση ότι είσαι αντιπαθητική και γι' αυτό αποφεύγεις να κάνεις διαπροσωπικές σχέσεις και έτσι απλά δεν έχεις, οπότε επιβεβαιώνεις έτσι ότι είσαι αντιπαθητική! Είναι ένας φαύλος κύκλος τον οποίο πρέπει να σπάσεις στο σημείο που αποφεύγεις να κάνεις φιλίες....Άρα να πας να συνατήσεις το παιδί από το blog ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ!!"
-.....{ ξεφτίλα μας βλέπω πάλι ; )}

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 16

-"Όπου και να πάω, ότι και να κάνω, από την αρχή κιόλας, νομίζω ότι όλοι θα με απορρίψουν.."
-"Μόλις είπες κάτι πολύ σημαντικό. Όλοι θα σε απορρίψουν? Ίσως γι'αυτό να μη θες να κάνεις φίλους, διότι πάντα σε ακολουθεί ο φόβος της απόρριψης και λες "καλύτερα να είμαι μόνη μου".


-"Πολλές φορές απογοητεύομαι απο τον εαυτό μου διότι ποτέ σε μια συζήτηση δε λέω αυτά που θέλω πραγματικά να πώ. Οι λέξεις δε βγαίνουν από το στόμα μου, μονο βρισιές βγαίνουν..όποτε διαφωνώ με κάποιον συνήθως δε μπορώ να αρθρώσω λέξεις γιατί μου έρχεται να βρίσω το συνομιλητή μου!!Εκείνη τη στιγμή μπλοκάρει το μυαλό μου και τα επιχειρήματα καταλαμβάνονται από βρισιές..οπότε κάνω πίσω.."
-"Έχεις πολλή οργή μέσα σου και δε μπορείς να βρεις γιατί..Αισθάνεσαι μειονεκτικά, αισθάνεσαι ότι είσαι "χαζή" και γι'αυτό πολλές φορές σου έρχεται να βρίσεις για να διώξεις αυτό το συναίσθημα. Φαίνεται ότι μικρή δεν άκουσες το "μπράβο" γι' αυτό και σήμερα αν το ακούσεις δεν πιστεύεις ότι σου αξίζει. Κατά τη γνώμη σου όλοι όσοι κάνουν θετικές σκέψεις κοροϊδεύουν τον εαυτό τους διότι απλά είναι όλα σκατά!

Anathema - Deep

Αφιερωμένο στον Artistzπου με στεναχώρησε...Για μένα δεν υπάρχει δρόμος..μπόρεσα να πω κάποια πράγματα μέσα σε αυτό το blog όχι για να τα διαβάσουν κάποιοι απλά, αλλά διότι δεν έχω το κουράγιο να τα πω από κοντά σε κάποιους, ή όταν προσπάθησα ήταν αδύνατο να καταλάβουν..μόνο από εδώ έβγαλα τα πράγματα μέσα από το κεφάλι μου..κ εσυ την κάνεις? τουλάχιστον θα πεις ποτέ το λόγο?? για μένα μετράει φιλιά.

Poisonblack - Escapexstacy - 07 - Lay Your Heart To Rest

Διότι κατά βάθος είμαστε σκοτεινοί τύποι ;)
I've fallen from grace into the kingdom of shadowlands

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 15

-"Δεν καταλαβαίνω γιατί συνεχώς συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους. Όχι μόνο συγκρίνεσαι με όσους έχουν κάνει κάτι παραπάνω αλλά και με όσους έχουν κάνει λιγότερα από εσένα, υποβιβάζοντας έτσι ανελλειπώς τον εαυτό σου. Γιτί δε σκέφεσαι πώς τα έχεις καταφέρει ώς εδώ, τελείωσες το σχολείο, μπήκες στο πανεπιστήμιο, κάνεις το μεταπτυχιακό σου και δουλεύεις παράλληλα?"
-"Θα μπορούσα να τα είχα καταφέρει καλύτερα.."
-"Αυτό θα σε φάει! Συνεχώς υπερισχύει ο επικριτικός εαυτός σου. Πες μια φορά μπράβο για όσα έχεις κάνει! Κάντο σαν χάπι! Για να σταματήσεις έτσι την αλληλουχία των σκέψεών σου που σε κατεβάζουν ακόμα πιο κάτω. Η τελειομανία δεν είναι καλό πράγμα. ..ποτέ δεν είσαι ικανοποιημένος με τίποτα απ' όσα κάνεις, βγάζεις τον εαυτό σου άχρηστο, ανίκανο, σταματάς να προσπαθείς βάζοντας συνεχώς εμπόδια σε σένα και τους στόχους σου και γι' αυτό το λόγο δεν πετυχαίνεις πράγματα! Αντίθετα αυτός που πάει χαλαρά και "ότι γίνει" αυτός είναι που πετυχαίνει. Δεν είναι η εκάστοτε διαδικασία που σε ρίνει ψυχολογικά αλλά οι σκέψεις σου : "Θα τα καταφέρω? Και αν όχι τι θα κάνω μετά κλπ κλπ". ..έτσι βρίσκεσαι σε μια συνεχή πίεση, δεν αφήνεις τον εαυτό σου να χαλαρώσει λίγο, τον πυροβολείς απο παντού...δεν είσαι ρομποτάκι που πρέπει να τα κάνει όλα συγχρόνως και τέλεια!Γι' αυτό το λόγο ζορίζεσαι, πληγώνεσαι, τιμωρείς και θυμώνεις με τον εαυτό σου."

"Τα Ώριμα Χρόνια", A. J. Cronin, 1950 (Μτφ. Κοσμάς Πολίτης).

"Ένα χλιαρό αεράκι φυσούσε από το μέρος του ποταμού κι ανέμιζε τα μπουμπούκια πάνω στις ψηλές φτελιές, που ανάμεσα στις φυλλωσιές τους τιτίβιζαν τα σπουργίτια, λες και το κρύο χέρι του χειμώνα χαλάρωσε το σφίξιμό του ξαφνικά, και η υγρή γη, ανοίγοντας την αγκαλιά της στη θέρμη του ήλιου, ανάδινε μια γλύκα ζαλιστική που με γέμιζε πόθους, με μια ανείπωτη νοσταλγία που έμοιαζε με πόνο".

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 14

-"Αυτό που κατάλαβα έως τώρα είναι ότι τιμωρείς τον εαυτό σου, με το να αισθάνεσαι μονίμως κουρασμένη, απογοητευμένη και γενικότερα με το να μην περνάς καλά. Λες απο μέσα σου "Καλά να πάθεις"..."καλά να πάθεις που αποφάσισες να δώσεις εξετάσεις ενώ ακόμα δεν έχεις τελειώσει με τη σχολή σου! φάε τώρα στη μάπα όλο το διάβασμα και το άγχος!"



-"Πρέπει να κατανοήσεις τι σκέφτεσαι και απο που πηγάζει αυτό το οποίο σκέφτεσαι..να διερευνήσεις τον εαυτό σου προς τα κάτω..μέσα απο την αυτοπαρατήρηση να φτάσεις στην αυτορύθμιση".

Kwoon - I lived on the Moon

όσες φορές και να το δώ κλαίω και θα το ανεβάζω 300 φορές μέχρι να παίξει!![οπότε αν δε παίζει φωνάξτε-διότι χάνετε ένα τέλειο τραγούδι και βίντεο!]

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 13

ε-"Πώς είσαι με τους φίλους σου?"
-"Δεν έχω φίλους"
-"Γιατί?"
-"Διότι δεν ταιριάζω με κανέναν"
-"Δεν ταιριάζεις με κανέναν? Τόσοι άνθρωποι τριγύρω και δε βρίσκεις έναν που να ταιριάζεις? Δεν είχες αυτό που λένε κολλητή στο σχολείο?"
-"Όχι, όχι ποτέ και πραγματικά δεν υπάρχει κανένας με τον οποίο να ταιρίάζω. Εξάλλου με έχουν πληγώσει τόσο πολύ που πλέον δε θέλω να έχω φίλους. Εκτός του ότι δε θέλω να συμβιβάζομαι, απο την άλλη πιστεύω ότι ούτε κ εγώ μπορώ να ανταποκριθώ σε αυτά που θέλουν."
-"Σε τι ποσοστό το πιστεύεις αυτό?"
-"Χμ.. 75% ίσως.."
-"Εγώ πιστεύω ότι δε δένεσαι με κανέναν διότι φοβάσαι ότι θα καταλάβουν "τι άνθρωπος είσαι" και θα σε απομακρύνονουν..και η πεποίθησή σου ότι δεν ταιριάζεις με κανέναν, σου έχει γίνει τρόπος ζωής!"
-".......ναι αλλά εγώ δε θέλω κανέναν!"

Ποίημα που έχει γράψει ένα παιδί από την Αφρική και προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο ποίημα του 2006

Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι

Και αποκαλείς εμένα έγχρωμο.

Δεν είμαι επαναστάτρια, δεν θέλω ν' αλλάξω τον κόσμο, το καθήκον μου κάνω

Αγαπητοί κυριοι.


Εδω και 39 ημερες, ενας συμπολιτης μας, ενας συνανθρωπος μας, εχει θεσει τη ζωη του σε κινδυνο, ως εκφραση διαμαρτυριας και απελπισιας στην παντοδυναμια των καρτελ, που με αθεμιτα μεσα διαμορφωνουν τις τιμες και τον ανταγωνισμο και καταπινουν τις μικρομεσαιες επιχειρησεις, οταν αυτες πανε να αναπτυχθουν και δεν ακολουθουν τους δικους τους κανονες.

Ο Θοδωρης Τενεζος, κατεστραμμενος απο τα καρτελ, αντιμετωπιζοντας την αδιαφορια του κρατους και των θεσμων, βρισκεται για 39η εβδομη ημερα εξω απο το κτιριο της Επιτροπης Ανταγωνισμου σε απεργια πεινας. Κανενα καναλι δεν εχει ασχοληθει ιδιαιτερα -εως καθολου- με το θεμα, δειχνοντας μια αδιαφορια ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΥΠΟΠΤΗ. Και φυσικα, δεν υπαρχει ουτε μια περιπτωση στο εκατομμυριο να μην το γνωριζουν τα ΜΜΕ, αφου εχει κυριολεκτικα βουιξει το διαδικτυο. Για την αδιαφορια των πολιτικων παραγοντων, ας μη μιλησουμε καν!

Παρόλα αυτά, ως Ελληνας πολίτης, θέλω να διατηρώ την πίστη και πεποίθηση ότι η χώρα μου έχει ανθρώπους με αίσθηση του δικαίου και του καθήκοντος. Περιμένω από εσάς να τιμήσετε τη θέση σας στην καρδιά των ανθρώπων που εμπιστεύονται σε εσάς την ενημέρωσή τους και να αναδείξετε αυτό το μείζον θέμα, όπως του πρέπει. Όλα τα στοιχεία είναι στη διάθεσή σας. Και σας καθιστώ όλους τους δημοσιογράφους, εάν δεν ασχοληθείτε με το ζήτημα αντικειμενικά και εγκαίρως, υπεύθυνους για την υγεία του Θεόδωρου Τενεζου! Σας υπενθυμιζω οτι πλησιαζει τις 40 ημερες χωρις φαγητο!

Και για οποιον εχει αμφιβολια, υπαρχει 24ωρη επικοινωνια και μπορειτε να δειτε τον Θοδωρη Τενεζο διαδικτυακα ανα πασα στιγμη της ημερας εδω: http://www.stopcartel.org/tv.php
Επιπλεον, εχει στειλει στον πρωθυπουργο μια ανοικτη επιστολη, οπου αναφερει την ιστορια του και τα αιτηματα του. Μπορειτε να την διαβασετε εδω: http://www.stopcartel.gr/gr/view.php?id=281

Θα ηθελα να σας ενημερωσω οτι η επιστολη μου αυτη θα δημοσιοποιηθει, μαζι με την απαντηση σας φυσικα, στο διαδικτυο, απο την ιστοσελιδα μου και απο τις υπολοιπες ιστοσελιδες που παρακολουθουν με αγωνια την εξελιξη και την πορεια της υγειας του Θεόδωρου Τενεζου. Θα σας παρακαλουσα να διερευνησετε το θεμα το συντομοτερο, καθως καθε ωρα που περναει ειναι πλεον κρισιμη.

Αναμενω την αμεση απαντηση σας.
Με εκτιμηση,



εγώ λοιπόν την έστειλα την επιστολή...απάντηση δεν πρόκειται να πάρω!

Green Day - Good Riddance (Time of Your Life)

Απογοήτευση

Απογοήτευση...
Και ξαφνικά μένεις μόνος..και αναρωτιέσαι πως έγινε πάλι αυτό? και φταις εσύ που δε σηκώνεσαι να φύγεις και να κλείσεις την πόρτα πίσω για πάντα ή τουλάχιστον να βρεις έναν τρόπο να το κάνεις, ή να σχεδιάσεις με κάθε λεπτομέρεια και να κάνεις υπομονή για τη μεγάλη έξοδο! Πως είναι όταν προσπαθείς να βοηθήσεις, να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς και πάντα να υπάρχει κάποιος που το κάνει καλύτερα απο σενα και μάλιστα πιο γήγορα? Πως είναι όταν μέσα στο πλήθος είσαι το τίποτα? Ποιος θα το πρόσεχε αν ξαφνικά χανόσουν απο προσώπου γης? Ένα βλέμμα στιγμιαίας λύπης και συμπάθειας και μετά τίποτα..Πως είναι όταν μιλάς και κανείς δε σ' ακούει, όταν ήδη έχει βγάλει το συμπέρασμα πριν σ' ακούσει? Πως είναι όταν δε μπορείς να πεις "ε και?" όταν δε μπορείς ν' αντέξεις τις επιλογές σου?
Και ξαφνικά βρίσκεσαι μόνος. Δεν έχει νόημα να μιλάς, ποιός μπορεί να σε καταλάβει εξάλλου? Πρέπει να κάνεις υπομονή για "να κάνεις τη δουλειά σου", να μη διαμαρτύρεσαι, να μην αντιδράς, να μην αντιμιλάς διότι θα σ' έχουν στο μάτι..ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, Δ-Ε-Ν Μ-Π-Ο-Ρ-Ω!! Δεν μπορώ να ζήσω σε έναν κόσμο ηλιθίων και εγωιστών παρτάκηδων καταφερτζήδων...ΑΡΝΟΥΜΑΙ. Τους σιχάθηκα και μόνο που τους ακούω και τους βλέπω αισθάνομαι οίκτο για τον εαυτό μου που προσπαθεί να συνυπάρξει με αυτούς...
Μια φορά θα την ανοίξω την πόρτα..και μετά χάθηκα!

Team Hoyt - Dick and Rick Hoyt-----Για να κλαίς με μαύρο δάκρυ

"Η δύναμη της θέλησης?" Πολύ τετριμμένο για να περιγράψει αυτή την πραγματική ιστορία ζωής, την πατρική αγάπη και τη θέληση για ζωή--για μια ευτυχισμένη ζωή.

THE GATHERING - Leaves (OFFICIAL VIDEO)

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 12

-"Είσαι πολύ μικρή για να φοράς μαύρα και η γιαγιά σου ήταν πολύ μεγάλη. Φοβάσαι το θάνααο, και τον δικό σου και των αγαπημένων σου προσώπων και ίσως αυτός να είναι ένας τρόπος για να το ξορκίσεις..Από την άλλη, νομίζω ότι φοράς μαύρα επειδή αισθάνεσαι ενοχές...Μου είπες ότι δεν πήγαινες συχνά να τη δεις όσο ζούσε...Βέβαια οι ενοχές αυτές δεν έχουνε κανένα νόημα διότι η γιαγιά σου θα πέθαινε κάποια σιγμή, είτε πήγαινες εσύ στο χωριό είτε όχι".


-"Οι πεποιθήσεις που έχεις ότι δηλ. "Ο κόσμος είναι κακός, ο άλλος έχει πάντα έναν κακό απώτερο σκοπό και ότι πάντα προσπαθεί να βρεί την ευκαιρία να στη φέρει", σε κάνουν δύσπιστη και επιφυλακτική, διότι ακόμα και αν κάποιος σου φερθεί άσχημα εσύ θα αισθανθείς θυμό για τον εαυτό σου που δεν τον κατάλαβες απο την αρχή και κατάφερε να σε κοροϊδέψει!"

-"Οι τάσεις φυγής που έχεις δεν είναι προσπάθεια να φύγεις απο μια δύσκολη κατάσταση αλλά να απομακρυνθείς απο την πεποίθηση ότι δεν μπορείς να τα καταφέρεις. Αν αυτό δεν το παλέψεις και δεν το ξεπεράσεις μέσα σου, και στην άκρη του κόσμου να πας αυτό θα σε ακολουθεί!"

FAITH NO MORE "MIDLIFE CRISIS" (1992).

Go on and wring my neck
Like when a rag gets wet
A little discipline
For my pet genius
My head is like lettuce
Go on dig your thumbs in
I cannot stop giving in
I'm thirty-something

Sense of security
Like pockets jingling
Midlife crisis
Suck ingenuity
Down through the family tree

You're perfect, yes, it's true
But without me you're only you (you're only you)
Your menstruating heart
It ain't bleedin' enough for two

It's a midlife crisis.. It's a midlife crisis..

What an inheritance
The salt and the dockry
Morbid self attention
Bending my pinky back
A little discipline
A donor by habit
A little discipline
Rent an opinion

Sense of security
Holding blunt instrument
Midlife Crisis
I'm a perfectionist
And perfect is a skinned knee

You're perfect, yes, it's true
But without me you're only you (you're only you)
Your menstruating heart
It ain't bleedin' enough for two

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 11

-"Το Σάββατο πήγα σε πάρτυ και πέρασα πολύ ωραία. Μόνο που ένιωθα μια μικρή θλίψη κατά τη διάρκεια και αφού αυτό τελείωσε. Ένιωθα ότι γερνάω!Αυτό το πάρτυ σηματοδοτούσε ουσιαστικά το τέλος μιας εποχής.. το τέλος της ανεμελιάς και των φοιτητικών χρόνων..απο εδώ και πέρα η υπόλοιπη ζωή θα είναι σκατά.."
-"Μα δε μπορείς να ξέρεις πως θα έρθουν τα πράγματα στο μέλλον...Πώς φατάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια, 34 ετών?"
-"......Φαντάζομαι θα έχω αποτύχει τις διαπροσωπικές μου σχέσεις και θα είμαι πιο γερασμένη...δε ξέρω, δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου μετά τα 30 που είναι μια ηλικία καμπή.Τότε, παίρνεις όλες τις ευθύνες και περιμένεις να παντρευτείς, να φύγεις απο τη μια σκλαβιά του σπιτιού των γονιών, στην άλλη του συζύγου..Διαφορετικά, αν δεν έχεις σταθερή σχέση, θα σε πρήζουν όλοι να αποκτήσεις και να παντευτείς και γενικά το κοινωνικό σου περιβάλλον είναι πολύ στανταρ οπότε αν δεν έχεις μόνιμη σχέση πέφτεις στη λούμπα".
-"Αν θες πέφτεις στη λούμπα! Δε ζούνε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Είναι θέμα επιλογών. Ποιός λέει ότι μέχρι τα 30 πρέπει να έχεις παντρευτεί, να έχεις κάνει 2 παιδιά, το ένα αγόρι και το άλλο κορίτσι με 2 χρόνια διαφορά !? Από κάπου τα έχεις ακούσει αυτά, λέγε από που!"
-" Ε να έχω μια ξαδέρφη ανύπαντρη και μια ζωή άκουγα : Η Μήνα πήγε 30 και δεν έχει παντρευτεί ακόμα, δεν πήγε καλά το προξενιό, να 35άρησε, να 40ρησε πάει τώρα!"
-"Οι γονείς, σα γονείς έχουν άγχος για σένα, μην ενστερνίζεσαι εσύ όμως αυτό το άγχος, δεν είναι δικό σου".

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 10

-"Σύμφωνα λοιπόν με το σχήμα της εξάρτησης, είσαι ένα άτoμο που δεν εμπιστεύεται την κρίση του. Δεν παίρνεις πρωτοβουλίες και δεν αναλαμβάνεις ευθύνες. Πιστεύεις ότι δεν είσαι έτοιμη να τα βγάλεις πέρα μόνη σου και δε μπορείς να σκεφτείς τη ζωή σου χωρίς ορισμένους ανθρώπους γύρω σου και δε σου αρέσουν οι αλλαγές. Ακόμα, διαλέγεις σύντροφο με βάση την πατρική φιγούρα, ο οποίος (σύντροφος) σου συμπερεφέρεται σα να είσαι παιδί, πάντα του ζητάς τη γνώμη του ακόμα και αν δε είναι ειδικός, εκείνος πληρώνει πάντα, σου επιβάλλει την άποψή του και σε έχει βάλει στον κύκλο του ενώ εσύ είσαι πλήρως αποκομμένη απο τον δικό σου".
-"Χμ...σχετικά με το σύντροφο, το μόνο που ισχύει είναι ότι μου φέρεται σα παιδί : Μου κάνει όλα τα χατήρια! Και δε με χαλάει".
-"Για όλα τα υπόλοιπα όμως πρέπει να πεις "Μπορώ να το αλλάξω!" Ξεκίνα με μικρά πράγματα κάθε φορά". Πες "Μπορώ να το αλλάξω"!
-"........"
-"Σοβαρά, πες "Μπορώ να το αλλάξω"!
-"........"
-"Πες το!"
-"........"

Sentenced - Killing me, Killing you (lyrics)

Καλό ταξίδι.....Γιατί όμως τόση βιασύνη?

Δε θα μπορούσα με τίποτα να προσπεράσω το θάνατο ενός τύπου που δε γνώρισα ποτέ, ενός τύπου στον οποίο δε μίλησα ποτέ. Πέθανε λοιπόν ο κιθαρίστας και βασικός συνθέτης ενός από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα..τους Sentenced, o Miika Tenkula. Προβλήματα υγείας και κατάχρηση αλκοόλ. Γράφω όχι μόνο σαν φόρο τιμής, αλλά από ανάγκη, γι' αυτό άνοιξα και το blog εξάλλου για να λέω πράγματα που διστάζω να πω κατά πρόσωπο. Και ενώ λοιπόν πεθαίνει μια ακόμη φιγούρα, ένας ταλαντούχος άνθρωπος (για να μη φανώ κυνική) εγώ όπως πάντα, άρχισα να σκέφτομαι πέρα απο αυτό (μεγάλο ελάττωμα, έχω γεράσει πριν την ώρα μου). Άραγε ποιός έχει συνειδητοποιήσει τι είναι ο θάνατος και αν έχει σκεφτεί ότι κάποια μέρα θα πεθάνει. Γέρος, νέος, όμορφος, άσχημος, φτωχός, πλούσιος, έξυπνος, μορφωμένος, πετυχημένος, μεροκαματιάρης, μόνος, καταξιωμένος... στον θάνατο μπροστά είμαστε όλοι ίσοι..Πάντα απορούσα πως κάποιος μπορεί και παίρνει την απόφαση ν' αυτοκτονήσει, τι είναι αυτό που οπλίζει το χέρι του, που βρίσκει τη δύναμη, πως είναι δυνατόν να επιλέγει το θάνατο απο τη ζωή? Δεν έχει νόημα..μήπως η ζωή έχει? "Γιατί να πεθαίνεις αφού ζείς και γιατί να ζείς αφού θα πεθάνεις"? Κάπου είχα ακούσει ότι ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ζώο που γνωρίζει ότι θα πεθάνει..Μεγάλη κατάρα! Νομίζουμε ότι μπορούμε να τον ξεγελάσουμε με μπότοξ, χρήμα, νοσοκομεία, παιδιά, θρησκεία και δε ξέρω τι άλλο...Αδύνατο...Τώρα που είπα θρησκεία, υπάρχει ζωή μετά το θάνατο? Μπούρδες...έχεις λοιπόν μια και μοναδική ζωή και αν τα σκατώσεις τι κάνεις? Δε συνεχίζω άλλο διότι έτσι δε θα τελειώσω ποτέ. Την πιο σοφή απάντηση στο ερώτημά μου την έδωσε ο φίλος μου.."Ποιό είναι το νόημα της ζωής"-"Το νόημα της ζωής είναι να μην κάνεις ποτέ αυτή την ερώτηση"!
Αφιερωμένο το τραγούδι λοιπόν σε όσους δεν κάνουν τέτοιες ερωτήσεις (διότι μάλλον ξέρουν την απάντηση) και σε όσους ψυχοπλάκωσα. Miika "Καλή Αντάμωση?"

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 9

-"Aπό το τεστ βλέπω ότι το κυρίαρχο σχήμα σε σένα είναι αυτό της δυσπιστίας : Πιστεύεις ότι όλοι οι άνθρωποι σε πλησιάζουν για κακό ή ότι έχουν κακές προθέσεις και κίνητρα σε αντίθεση με αυτό που δείχνουν. Μετά ακολουθούν αυτά της συναισθηματικής ανεπάρκειας, της ευαλωτότητα δηλ. φοβάσαι ότι κάτι κακό θα σου συμβεί ξαφνικά πχ να χάσεις χρήματα, να πάθεις ατύχημα ή να αρρωστήσεις και τέλος αυτό του κοινωνικού αποκλεισμού δηλ. απομονώνεσαι, δεν κάνεις παρέες και αισθάνεσαι ότι δεν ανήκεις πουθενά ."
-(όπα! εδώ είμαστε) , "Δήλαδη λίγο απ' ολα (what a freak!)"
-"Έτσι συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους"
-(και τώρα πρέπει να χαρώ δηλαδή?)
-"Το σχήμα της ευαλωτότητας θα μπορούσε να οφείλεται και στην εμπειρία που είχες μικρή όταν πήγες να πνιγείς στη θάλασσα. Βρέθηκες σε κίνδυνο ξαφνικά, ένιωσες ανασφάλεια που σε παράτησε η δασκάλα σου μέσα στο νερό χωρίς να ξέρεις να κολυμπάς, σε τρόμαξε η αντίδραση των γονιών σου ενώ η παραλία ήταν γεμάτη κόσμο και ίσως γι' αυτό σήμερα να φοβάσαι μην πάθεις κάτι μπροστά σε κόσμο και "γίνεις ρεζίλι".


-"Το ότι αυτό τον καιρό είσαι στεναχωρημένη και δε μπορείς να πηγαίνεις σε "χαρούμενα μέρη" συμβαίνει διότι δε μπορείς να διαχειριστείς το συναίσθημα της χαράς και δε ξέρεις πως να φερθείς. Όταν είσαι με το φίλο σου κάπου αισθάνεσαι ασφάλεια διότι οι υπόλοιποι δεν επικεντρώνονται "σε σένα" αλλά "σε εσάς".

Ένα χρήσιμο link για χρήσιμους ανθρώπους...

http://silentcrossing.wordpress.com

Όχι για μένα, για τη φουκαριάρα τη μάνα μου...

Και το'χα πεί..."Είναι η τελευταία φορά!" Αλλά μάταια ... όταν με πρήζουν τόσο πολύ οι γονείς μου κάποια στιγμή και εγώ σαν άνθρωπος παραδίδω τα όπλα! Δεν άντεχε άλλο το νευρικό μου σύτημα..και βρέθηκα λοιπόν στην κοπή της πίτας του βουλευτή β' Αθηνών και νυν Υπουργού Παιδείας Αρη Σπηλιοτόπουλου :( Ξεκινήσαμε λοιπόν σαν μια χαρούμενη οικογένεια να τραβήξουμε για το Κάραβελ. Φάγαμε στη μάπα μία ώρα κίνηση με τον πατέρα μου στα πρόθυρα του εγκεφαλικού και με την πεποίθηση οτι δε θα προλάβουμε την "κοπι τι πίτα". Μας ξαμολά ο πατέρας έξω από το Κάραβελ και ψάχνει για θέση πάρκινγκ στο Παγκράτι (έλεος!). Ματαίως φυσικά, διότι μετά από 20 λεπτά με παίρνει στο κινητό και μου λέει ότι γυρίζει πίσω διότι δε βρίσει πάρκινγκ και να πάρουμε ταξί (ευκαιρία να δεί και τον Ολυμπιακό σπίτι να γελάσει και λίγο). Το τρομερό της βραδιάς ήταν το σκηνικό μέσα στο Κάραβελ. Φαντάζομαι πως κανείς δεν αντιλήφθηκε την αργοπορία μας διότι ο συνεδριακός χώρος, οι σκάλες, η είσοδος και το σαλόνι είχανε κατακλυστεί απο κόσμο! Κοίτα να δείς πόσοι άλλοι -χιλιάδες για την ακρίβεια- χαζοβιόληδες χαράμησαν το απόγευμά τους..Ο κόσμος είχε καλύψει τρια πατώματα, νέοι, γέροι, μαγκούρες, δαπήτες, γούνες, στρας, ξανθιές γκόμενες, στη σκάλα ο γραφικός, θα έλεγα, Γιώργος Βλάχος με το μπλοκάκι και το κινητό και κάπου στο τέλος της βραδιάς ο Πρέκας (ο γνωστός)! Μέτά από κανά δίωρο ξεχώρησε το χρώμα που είχε το χαλί διότι το μόνο που φαινόταν πριν ήταν μιλούνια ανθρώπων και καράφλες! Ασε, δε προλάβαμε ούτε ένα κομμάτι πίτα απο τα 1.500! Και δώσε χιαρετούρες ο Υπουργός και πάρε χαμόγελα και δε συμαζεύεται! Να μη σχολιάσω για το λόγο : "Είμαι υπερήφανος που είμαι νεοδημοκράτης, είμαι υπερήφανος που είμαι 'Ελληνας(...), το ερώτημα είναι ένα :Ανάπτυξη ή λαϊκισμός? Κώστας Καραμανλής ή Γιώργος Παπανδρέου?(...)" [ήμαρτον!]. Και κάπως έτσι πέρασε το απόγευμα με τα πόδια μου τούμπανο απο τα τακούνια και την ορθοστασία...έρχονται κι εκλογές, εκεί να δείς τι θα τραβήξω..Και αν είμαι (πολιτικώς) κιτς, μη με φοβάσαι!

mail που έστειλε συμφοιτητής από τη σχολή--ευτυχώς αυτή τη φορά δεν ήταν προπαγανδιστικού τύπου..το βρήκα πολυ ενδιαφέρον

Στην Ελληνική δημοκρατία του 21ου αιώνα, με τα εκατοντάδες έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ κάθε άποψης, σύνθεσης και διαφορετικών συμφερόντων,
μια σημαντική είδηση δεν δημοσιεύτηκε ΠΟΥΘΕΝΑ.
Και όταν λέμε πουθενά ευνοούμε ΠΟΥΘΕΝΑ!
Και όποιος αμφιβάλει, ιδού οι μηχανές αναζήτησης ιδού και το ψάξιμο.

Γιατί;

Γιατί η είδηση αφορά το Mall του ομίλου Λάτση στο Μαρούσι.
Γι' αυτό το θέμα η λογοκρισία κρατά χρόνια, αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε προηγούμενο καθώς αφορά τελεσίδικη δικαστική απόφαση.

Διαβάστε την είδηση (όπως ήρθε με mail) και την έκκληση που ακολουθεί:

------------------ Καταδίκη για το mall Athens στο πρώην δήμαρχο Αμαρουσίου ------------------
Στις 19 Ιανουαρίου στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών εκδικάστηκε η υπόθεση του πρώην Δημάρχου ΤΖΑΝΙΚΟΥ - ( Δήμαρχος Αμαρουσίου επί κατασκευής MALL) σχετικά με την προσφυγή πολιτών, για τις παρανομίες του Δημάρχου και άλλων εμπλεκόμενων για την οικοδόμηση του παράνομου μεγαθήριου THE MALL.
Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών καταδίκασε τον πρώην Δήμαρχο σε 12 μήνες φυλακή με τελεσίδικη απόφαση.
Το δικαστήριο δεν έκανε δεκτό τους ισχυρισμούς του πρώην Δημάρχου ότι το Μall ωφέλησε το Μαρούσι, ότι δεν προξένησε περιβαλλοντολογικές καταστροφές και ότι τα τεράστια χρέη στο Δήμο δεν οφείλονται στο συγκεκριμένο έργο. Αλλά και η τελική έκκληση της συνηγόρου του κ. Τζανίκου για μείωση της ποινής λόγω πρότερου έντιμου βίου και λόγω μη ταπεινών αιτιών δεν έγινε δεκτή.
Η συγκεκριμένη δίκη είναι η πρώτη δίκη εντός του 2009 που έχει σχέση με την κατασκευή του MALL καθώς έχουν προσδιορισθεί και άλλες 6 δίκες, μία μάλιστα εξ αυτών ζητάει 600 εκ. ευρώ αποζημίωση υπέρ του Δήμου Αμαρουσίου από τις κατασκευαστικές του κ. ΛΑΤΣΗ και τον πρώην Δήμαρχο για τις τεράστιες ζημιές που υπέστη Ο Δήμος Αμαρουσίου.
Μια απόφαση λοιπόν που μας γεμίζει αισιοδοξία ότι σε αυτόν τον αγώνα για την διάσωση των ελεύθερων χώρων δεν είμαστε μόνοι μας, υπάρχουν και Δημόσιοι λειτουργοί που υπερασπίζονται το Δημόσιο συμφέρον.

Άσχετα με το πόσο ενδιαφέρει η είδηση τον καθένα και την καθεμία μας, το γεγονός της ολοκληρωτικής της απάλειψης από τον τύπο, με χουντικά ποσοστά της τάξης του 100%, αποτελεί πρόκληση για τις ελευθερίες όλων μας. Αποτελεί ακόμα σαφή απόδειξη ότι μια δικτατορία οικονομικών συμφερόντων επιβάλλεται πιο ασφυκτικά παρά ποτέ στη ζωή μας και γράφει την ιστορία όπως γουστάρει.

Διαβάστε σχετικά με το Mall από το περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ (Ιανουάριος 2006, Φεβρουάριος 2006, Μάρτιος 2006)
Δείτε και κάτι ενδιαφέρον για τη λογοκρισία σχετικά με το Mall

Sisters of Mercy - No Time To Cry - 1985

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 8

-"Έχουμε τις αυτόμετες σκέψεις, οι οποίες στηρίζονται σε πεποιθήσεις που έχουμε, οι οποίες βασίζονται στα "σχήματα" που έχουμε μέσα μας. Αυτά, (τα σχήματα), έχουνε διαμορφωθεί απο τη γέννησή μας έως σήμερα και είναι τα πιο δύσκολα ν' αλλάξουμε. Στην περίπτωσή σου, οι αυτόματες σκέψεις σε πολλές περιπτώσεις, είναι αρνητικές, δηλαδή αμέσως σκέφτεσαι την αρνητική πλευρά των πραγμάτων, διότι βασίζεσαι στη πεποίθηση ότι δεν είσαι έτοιμη να τα καταφέρεις μόνη σου και να σταθείς στα πόδια σου. Άρα το δικό σου σχήμα είναι αυτό της μειονεκτικότητας! Πολλές φορές οι υπερπροστατευτικοί γονείς ευθύνονται γι 'αυτό, διότι το παιδί αισθάνεται ανίκανο και ότι δε μπορεί να τα καταφέρει μόνο του".


-"Νομίζω ότι περνάω δεύτερη εφηβεία.Δε βγαίνω έξω απο το σπίτι, είμαι κλεισμένη στο δωμάτιο για να μη μιλάω με καέναν, και το μόνο που κάνω είναι να ακούω μουσική, να είμαι στον υπολογιστή και να διαβάζω".
-"Γιατί?"
-"Διότι δε θέλω να συζητήσω με κανέναν και να χρειαστεί να μιλήσω γι' αυτά που με αγχώνουν και με στεναχωρούν".
-"Ναι αλλά έτσι δε λύνεις το πρόβλημα, το οποίο παραμένει και μάλιστα διαιωνίζεται καθώς έτσι κάθεσαι και λές "να δεν κάνω τίποτα άρα δεν είμαι ικανή για τίποτα".

Foo Fighters - The Pretender

I'm just another soul for sale (?)

Πως να γλιτώσω?

Πες μου πως μπορώ να γλυτώσω απο τη βλάχικη, μικροαστική αντίληψη που θέλει μεζονέτα στο Γέρακα, φροντηστήριο ΑΣΕΠ και δημοσιο-υπαλληλίκι?........Έπρεπε να είχα φύγει όταν μπορούσα...Τώρα θα τα φάω όλα στη μάπα διότι σε αυτή τη χώρα αν δεν είσαι πλούσιος δεν έχεις άλλες εναλλακτικές.Καλά να πάθω!

Και καθώς ξεκινούσα να διαβάζω....

Τώρα που δε δουλεύω ασχολούμαι καθημερινά με τη διπλωματική μου. Όσο καιρό δούλευα φαίνεται πως είχα παραμελήσει τις σπουδές μου με αποτέλεσμα να ξεπεράσω τα δύο χρόνια που απαιτεί το τμήμα για την απόκτηση του μεταπτυχικαού διπλώματος και τώρα τρέχω να τελειώσω. Δεν ξέρω πραγματικά πως πέρασε ο καιρός και πως μπόρεσα να αφήσω για λίγο στην άκρη αυτό που θεωρούσα ως το πιο σημαντικό πράγμα της ζωής ή καλύτερα το σημαντικότερο πράγμα που είχα καταφέρει ποτέ στη ζωή μου. Τώρα λοιπόν που κάνω παύση από την εργασία, το μυαλό μου ηρέμησε και μπόρεσα να βάλω σε τάξη κάποια πράγματα. Η δουλειά στο δημόσιο, με έκανε να ξεχάσω ποιά πραγματικά είμαι. Είμαι ένας επιστήμονας! Ίσως να ακούγεται γελοίο μα αυτό είμαι. Μπορεί να είμαι "ανεπρόκοπη", άφγραγκη, άνεργη ή δε ξέρω τι άλλο, αλλά ένα πράγμα δεν μπορεί να μου αφαιρέσει κανείς: Τη μόρφωση. Είχα χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου όταν στην δουλειά προσπαθούσαν να με υποβαθμίσουν λέγοντας μου πως τα πτυχία του πανεπιστημίου δε λένε τίποτα και πως δε μου έδιναν καμία αξία σε σύγκριση πάντα με εκείνους που επειδή ήταν δημόσιοι υπάλληλοι και έπαιρναν 1000 ευρώ νόμιζαν ότι είχανε πιάσει τον πάπα από ..ξέρετε από που...ίσως και εγώ να υποβάθμιζα τον εαυτό μου βλέποντας με να κάνω ακριβώς την ίδια εργασία με άτομα που είχανε τελιεώσει το γυμνάσιο! Και αναρωτιέμαι αυτό πραγματικά θέλω? Μια εξασφαλισμένη δουλειά που σε δέκα χρόνια θα με οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στα ψυχοφάρμακα?
Σε αυτή τη δουλειά θα ξαναγυρίσω..διότι οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά δε θα ξεχάσω ποιά είμαι και τι θέλω...γιατί όπως λέει και ένα σοφό ρητο "Εγώ προσδιορίζω τον εαυτό μου"!

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 7

-"Χτές πήγα μόνη μου σινεμά! Είχα διαβάσει σε ένα περιοδικό μια πλούσια κυρία να λέει ότι πηγαίνει μόνη της σινεμά και αυτό συνεπάγεται ότι τα έχει βρεί με τον εαυτό της...."
-"Είναι καλό το ότι πήγες μόνη διότι κατά κάποιο τρόπο σημαίνει ότι αφιερώνεις χρόνο στον εαυτό σου, αλλά από την άλλη σημαίνει ότι είσαι μοναχικός άνθρωπος..."
-(Σώπα!)


-"Δεν είναι συμβιβασμός να περιμένεις τον γκόμενό σου να γυρίσει απο φαντάρος, είναι επιλογή, δεν το κάνεις γι' αυτόν, το κάνεις για σένα!"
-(Φέρτε μου κάτι πρόχειρο να της πετάξω στο κεφάλι!)

*ΔΙΕΥΚΡΥΝΗΣΗ*

ύπουλος -η -ο [ípulos] Ε5 : που κάτω από μια φαινομενικά φιλική και καθησυχαστική εμφάνιση και συμπεριφορά κρύβει υποκρισία και δολιότητα: ~ εχθρός / σύμμαχος. Ύπουλη γυναίκα. || Ύπουλη αρρώστια, που εκδηλώνεται μόνο σε προχωρημένο στάδιο. Παίζει ύπουλο παιχνίδι, χωρίς να εφαρμόζει τους συμφωνημένους κανόνες. ύπουλα ΕΠIΡΡ.

"Τα ώριμα χρόνια", A.J.Cronin, 1950. (μτφ Κοσμάς Πολιτης).

"Καθώς στεκόμουν ακίνητος, αγναντεύοντας το φεγγάρι να σέρνεται ψηλά στον ουρανό, κι αφουγραζόμουν τα τελευταία ψιθυρίσματα της γής να σβήνουν μέσα στη βορεινή γαλήνη, ένιωσα να τυλίγει το πνεύμα μου ο πέπλος μιας αιώνιας μοναξιάς. Τότε κατάλαβα τι ήμουν, τι ήταν γραφτό μου να' μαι παντοτεινά - ΜΟΝΟΣ, ΕΝΑΣ, ενάντια στον κόσμο".

(η εσωτερική αναζήτηση προφανώς και συνεχίζεται).

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 7

Τίποτα ίδιαίτερο (μετά από αρκετό καιρό), μονάχα συμβουλές αντιμετώπισης ύπουλης αδερφής γκόμενου.

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 6

Η πρώτη αποκάλυψη έγινε...Για ποιό λόγο φοβάμαι να κάνω λάθος? Φοβάμαι την αποτυχία? Φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω? Απάντηση : Διότι όταν με διάβαζε ο πατέρας μου, στο δημοτικό, φώναζε διαρκώς όταν δεν έλεγα σωστά το μάθημα. Φοβόμουν να απαντήσω κάτι λάθος καθώς το κλίμα ήταν άκρως τρομοκρατικό και πρσπαθούσα γενικότερα να αποφύγω τις καρπαζιές.
Ενδιαφέρον......

Killing me, killing you (Sentenced)

Baby, have you seen, there is a snake in our paradise
A serpent that's wriggling between us
and freezing our feelings to ice

And with each drop of blood we bleed because of this
something so precious dies and it feels it really is...

Killing Me Killing You
Killing all we have
As our loves wither away

Burning Me Burning You
Burning us to ash
Drowning us in a sea of flames

Darling, do you feel, there is a storm coming our way
The burning light between us is already starting to fade

And with each drop of blood our shattered hearts ever bleed
something so precious dies and is lost eternally

Killing Me Killing You
Killing all we have
As our loves wither away

Burning Me Burning You
Burning us to ash
Drowning us in a sea of flames

Each teardrop from your eyes
Makes something inside me die
Each of these days that draws us apart
Takes a piece from my
Takes a piece from my heart

Kill me kill me kill me again with your love
and chase the storm away
Bring me bring me bring me the end with your love
and haunt the demons away

Killing Me Killing You

Killing Me Killing You
Killing all we have
as our loves wither away

Burning Me Burning You
Burning us to ash
drowning us in a sea of flames

Kill me kill me kill me again with your love
and chase the snake away
Bring me bring me bring me the end with your love
and haunt the serpent away



(δε μπορώ να φανταστώ ότι αυτούς τους στίχους τους έχει γράψει άντρας)

Ημερολόγιο Ψυχανάλυσης Νο. 5

-"Γιατί, για παράδειγμα δε θες να κάνεις πια διδακτορικό? Γιατί φοβάσαι ότι θα αποτύχεις.Και τι θα γίνει αν αποτύχεις?"
-"Θα νιώσω άσχημα με τον εαυτό μου και θα γίνω ρεζίλι!"
-"Και τι πάει να πεί θα γίνεις ρεζίλι?"
-"Δε ξέρω...ότι είμαι βλάκας ή άχρηστη... καλά πως φτάσαμε εδώ?"
-"Δε φτάσαμε, έφτασες!"


-"Το ότι σε είπε η προϊσταμένη ανεπρόκοπη και εσύ δεν αντέδρασες σημαίνει ότι ίσως μέσα σου να αισθάνεσαι ότι είσαι ανεπρόκοπη....χωρίς αυτό βέβαια να είναι αλήθεια."
-"..........(ευτυχώς!)"


-"Αισθάνομαι ότι θες να κάνεις πράγματα αλλά εσύ μπλοκάρεις τον εαυτό σου και πρέπει να βρείς γιατί το κάνεις αυτό.....ο εαυτός μας είναι το εμπόδιο και όχι οι άλλοι."